نمى‌تواند از احرام خارج شود. حتّى اگر لباس احرام را از تن بيرون كند و لباس دوخته بپوشد و قصد بيرون آمدن از احرام كند، احرامش به هم نمى‌خورد و آنچه به سبب احرام بر او حرام شده حلال نمى‌شود و اگر كارى كند كه موجب كفّاره است، بايد كفّاره بدهد و راه خروج از احرام فقط انجام عمره يا حج است كه نيّت آن را كرده است.
نخستين اعمال عمره و حج «احرام» است و هرگاه از روى جهل يا فراموشى احرام را ترك كند و بعد از تمام شدن اعمال متوجّه شود، اعمال او صحيح است؛ خواه در عمره تمتّع باشد، يا حج، يا عمره مفرده.
کفّارات حج را به هر تعداد به مستحق می‌شود داد تا آن اندازه که غنى نشود.
کفارات حج و عمره را به فقراى غیرمسلمان نمى‌توان داد و احتياط آن است كه به فقراى غير شيعه نيز ندهند.
انجام محرمات احرام از روى جهل يا غفلت يا فراموشى موجب كفاره نمى‌شود و به حج و عمره ضرر نمى‌زند، مگر در صيد كه درهرصورت كفّاره دارد.
هرگاه در حال احرام چنین کاری انجام بدهد، چنانچه قبل از وقوف به عرفات يا به مشعرالحرام صورت گيرد، حج او فاسد مى‌شود؛ ولى بايد آن را تمام كرده و سال آينده اعاده نمايد و كفّاره آن يك شتر است و اگر اين عمل بعد از وقوف در مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج آن‌ها صحيح است؛ ولى گناه كرده‌اند و يك شتر كفّاره دارد.
جایز است و حج و عمره را باطل نمی‌کند و اگر شب‌های معمولى باشد کفّاره هم ندارد امّا در شب‌های سرد و بارانى باید یک گوسفند کفّاره بدهند.
در شهر مانعى ندارد؛ هرچند در حال حركت به‌سوی عرفات باشد، ولى هنگامی‌که به خارج شهر رسيد سايبآنجايز نيست؛ مگر این‌که شب باشد.
چنانچه براثر جهل به مسئله در جاى ديگرى غیر از میقات یا محاذی آن محرم شوند، احرام آن‌ها صحيح نيست و محرمات احرام بر آن‌ها حرام نمى‌شود. در صورت علم و عمد نيز حكم مسئله همين است، ولى در صورت جهل، اگر بعد از اعمال مسئله را بفهمند عمل آنان صحيح است.
اگر بعضى از اركان حج را به‌قصد ريا انجام دهد و آن را باطل كند، اگر محل جبران باقى است و جبران كند، عملش صحيح است؛ هرچند گناه كرده است؛ اما اگر نتواند جبران نمايد، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر حج را به نيّت خالص بجا نياورد و آن را به ريا و مانند آن باطل كند، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
آن مقدار كه مى‌تواند محافظت كند و آنچه موجب عُسر و حرج است اشكالى ندارد.
