طبق فتوای ما احتیاط واجب در اجتناب از چنین پوستی است و اگر کسانی در این مسئله فتوی به طهارت بدهند می‌تواند به آن‌ها مراجعه کند.
الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت می‌کند.ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هرچند براثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلاً تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع‌شده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت باهمسرخود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.ج) درصورتی‌که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست؛ و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق می‌شود.ه) هیچ‌کدام وطى به شبهه نیست، هرچند تکلیف از چنین اشخاصى برداشته‌شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال می‌کرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب می‌شود.
قضا احتیاط مستحب است و باید طبق حکم عروه عمل کنند.
در موارد جهل به حکم واجب است و در جهل به موضوع لازم نیست مگر اینکه موضوع خطرناکی باشد.
تقلید جاهل از جاهل و یا عالم از جاهل
در فرض سؤال باید سفارش کند فردی که آنجا می رود از طرف او نماز طواف را بخواند و اگر دسترسی به فردی پیدا نکرد خودش همین جا نماز طواف را بخواند.
نمازهایی که یقین دارد را اعاده کند ولی اعاده موارد و مقدار مشکوک لازم نیست.
بر عهده كسى است كه اين دستور را به او داده است.
با توجّه به اینکه ذینفع در اینجا جاهل به‌حکم است، می‌توان او را به‌حکم شرع ارشاد کرد.
نفر اول تنها روزه آن روز را قضا می‌کند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) می‌پردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.
جاهل قاصر ممکن است در کنار حوزه‌های علمیه هم وجود داشته باشد و آن‌کسی است که مسئله‌ای را اشتباه فهمیده یا اصلاً به ذهنش نمی‌آمده که چنین مسئله‌ای وجود داشته باشد یا اهل مطالعه بوده و در مطالعه به خطا رفته، همه این‌ها جاهل قاصر هستند.
