اگر شخص نيّت كند چيزى كه روزه را باطل می‌کند به‌جا آورد، مثلاً تصميم برخوردن غذا بگيرد، روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند اصلاً غذا هم نخورد، مگر اينكه در آن حال توجّه نداشته باشد كه فلان عمل روزه را باطل می‌کند، هرچند درهرصورت کفاره ندارد.
فقيرى كه مىداند زكات بر شخصى واجب نشده، نمىتواند چيزى از باب زكات از او بگيرد و اگر بگيرد و پيش او تلف شود ضامن است، امّا اگر آن فقير به فقر خود باقى باشد مىتوان بدهى او را بعداً جهت زكات حساب كرد.
اگر مالك گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره در بين سال بالغ شود زكات بر او واجب نيست ولی در مورد گندم و جو و كشمش و خرما زكات در صورتى واجب است كه هنگام واجب شدن زكات صاحب آنها بالغ باشد.
فراموش کردن مرجعی که در احتیاط واجب به فتوای ایشان رجوع کرده اشکالی ندارد همین‌که بداند فتوایی که به آن رجوع کرده چیست، کفایت می‌کند.
كسى كه زكات بر ذمّه دارد و از فقيرى طلبكار است، می‌تواند طلب خود را از باب زكات حساب كند، حتّى اگر فقير بدهكار از دنيا برود می‌تواند بدهى او را از زكات محسوب دارد، امّا اگر چيزى از خود گذاشته كه به‌اندازه بدهى اوست بنابر احتياط واجب نمىتوان بدهى او را از زكات حساب كرد.
می تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دو رکعتی تمام می کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.
سعی کنید این‌گونه برنامه‌ها را به حداقل برسانید ولی در مواردی که لازم است بگوئید این کار با نظر آیت‌الله مکارم شیرازی مطابق می‌شود.
زكات با چند شرط واجب می‌شود:1- مال به مقدار نصاب برسد. 2- مالك آن بالغ و عاقل باشد.3- بتواند در آن مال تصرّف كند.4- در مورد گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره بايد دوازده ماه بر آن بگذرد، ولى احتياط واجب آن است كه از اوّل ماه دوازدهم زكات تعلّق می‌گیرد و اگر بعضى از شرايط در اثناء ماه دوازدهم از بين برود زكات را بايد بپردازد.
مقلد باید به استناد فتوای مرجعی عمل نماید و به غیر آن صحیح نیست ولی اگر عملی انجام داده و بعداً از مرجعی تقلید کند که آن را صحیح می‌داند کافی است.
