شرط عدم طلاق شوهر در ضمن عقد
آیا زن می تواند در ضمن عقد شرط کند که شوهر او را طلاق ندهد؟
طلاق حکم است نه حق، لذا چنین شرطی باطل است.
طلاق حکم است نه حق، لذا چنین شرطی باطل است.
اگر زن در موقع عقد شرط كند كه هرگاه شوهر مثلًا مسافرت نمايد، يا معتاد به مواد مخدر گردد، يا خرجى او را ندهد اختيار طلاق با او باشد، اين شرط باطل است، ولى هرگاه شرط كند كه او از طرف شوهرش وكيل باشد كه هرگاه اين كارها را انجام دهد خود را مطلّقه كند اين وكالت صحيح است و در چنين صورتى حق دارد خود را طلاق دهد.
قرار دادن وکالت برای خود یا فرد ثالث در عقد ازدواج اشکال ندارد، بعداً نیز میتوان آن را در ضمن معامله دیگرى، هرچند بعد از ازدواج باشد، قرارداد.
طلاق حکم است و قابل اسقاط نیست ولی می تواند در عقد نکاح شرط کند که از حق طلاق خود استفاده نکند و یا شرط کند اگر او را طلاق داد فلان مبلغ کلان را به او بدهد که این شرط مانع از طلاق شود.
1- نمی تواند. 2- از جواب بالا معلوم شد. 3- می توان در ضمن عقد نکاح شرط کرد که اگر او را طلاق دهد فلان مبلغ را باید بپردازد.
طلاق در صورتى براى قاضى جایز است که عدم امکان سازش در حدى باشد که منجر به عسر شدید و حرج اکید گردد زوج شخصاً حاضر به طلاق نباشد و طلاق قاضى طلاق رجعى است، ولى اگر رجوع واقع شود و باز موضوع عدم سازش باقى باشد مجدّداً طلاق مى دهد تا سوّمین مرتبه که طلاق بائن بشود.
صیغه 99 ساله حکم عقد دائم را دارد، بنابر این گرفتن حقوق جایز نیست و شما هم نمی توانید در آن تصرف کنید مگر آنکه مجبور باشید و در صورت تصرف باید معادل آن را هر زمان توانستید به فقرا صدقه دهید.
طلاق بر دو قسم است: «طلاق بائن» و «طلاق رجعى» طلاق بائن آن است كه مرد در آن حقّ رجوع به زن خود ندارد، (منظور از رجوع آن است كه مرد بدون عقد با زن آشتى كند و او را مجدّداً به همسرى بپذيرد.) طلاق بائن بر پنج قسم است: 1- طلاق زنى كه نُه سالش تمام نشده. 2- طلاق زن يائسه، يعنى زنى كه بيشتر از 50 سال دارد. 3- طلاق زنى كه شوهرش بعد از عقد، با او نزديكى نكرده باشد. 4- طلاق سوم زن سه طلاقه 5- طلاق خلع و مبارات: و غير اينها را طلاق رجعى گويند كه تا وقتى زن در عدّه است مرد مىتواند به او رجوع كند.
احتیاط واجب این است که با هیچکدام از اینها ازدواج نکند.
حق فسخ نمی آورد مگر در حین عقد شرط کرده باشند.
طلاق دادن زن از باب تفنن و شهوت مكروه است و در صورت عدم سازش مستحب است و نذر در صورت دوم صحیح است.