مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر زانی اعتراف به الحاق بچه به خود نکرده ولایت ندارد و دختر می تواند با صلاحدید بزرگترهای فامیل و اجازه آنها ازدواج کند و تنها در صورتی که سن او بیش از سی سال شود و بتواند مصلحت خود را تشخیص دهد نیاز به این اجازه نیست.

آری باید دختر هم اجازه بدهد هر چند به او بگویند که برای محرمیت است و یا عذر دیگری برایش بیاورند.

علت آن انصراف ادله عدم جواز از چنین صورتی است به اضافه ادله عسر و حرج و روایتی که ذکر کردید از جهات مختلف دارای ضعف سند است.‌

ربیبه محسوب نمی شود و محرم نیست.‌

عقد باطل نیست.

ازدواج شما با آن مرد باطل بوده است و احتیاجی به طلاق دادن ندارد. درعین‌حال خوب است فرد عالمی صیغه طلاق را جاری کند و اگر نزدیکی شده عدّه را رعایت کنید یعنی موقتاً نامزد شوید و بهانه‌ای آن را به تأخیر بیندازید.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

عقد دائم به مصلحت صغیره نیست و عقد مزبور باطل است و اثری ندارد و محرمیت حاصل نشده است و برای ایجاد محرمیت با رعایت مصلحت صغیره ما اجازه عقد موقت می دهیم آن هم مشروط به بخشیدن باقی مانده مدت بعد از عقد، (که ضمنا این شرط مانع از تبدیل عقد به عقد دائم در عقدهای نسبتا طولانی مدت است).‌

دختری که جد و جد پدری ندارد ولیّ او حاکم شرع است و ازدواج باید با اذن ایشان باشد و اما  با توجه به عدم شناخت نسبت به دختر و خواستگار ، حاکم شرع اذن خود را برای اطمینان منوط به تصدیق بزرگتر های فامیل می کند و معمولا تصمیمات خود دختر بدون نظر خواهی از بزرگترهای فامیل منجر به مشکلات زیاد می شود و مصلحت او در همین است.‌

درصورتی‌که شرط بكارت كرده باشد حق فسخ دارد و معمولاً در محیط‌های ما، شرط بكارت به‌عنوان یک شرط ضمنى و از پيش توافق شده است.

منظور این است که به سنّى رسیده است که هرگاه شوهر نکند به‌زحمت یا به خطر می‌افتد.

شرعا اشکالی ندارد ولی سعی کند او را به ائمه دوازده گانه علیهم السلام معتقد سازد.‌