با توجه به آنچه نوشته‌اید باید به نذر خود عمل نماید، زیرا ملاک، نداشتن روزه قضا هنگام نذر کردن روزه است.
اگر به مقدار مرجع در این مسئله آگاهی دارد اشکالی ندارد.
می تواند پول را به او ندهد ولی قطعا هر دو مرتکب گناه بزرگی شده اند و باید توبه کرده و با کارهای نیک آینده، گذشته را جبران کنند.
عقد صحیح است و چنانچه قابل عمل نباشد باید معادل مهریه را بپردازند.
هرگاه میت وصیت كرده شخص معيّنى بر او نماز بخواند، عمل به وصیت او واجب است و لازم نيست از ولى اجازه بگيرد، هرچند احتياط مستحب آن است كه اجازه بگيرد.
اگر صیغه نذر ولو به فارسی خوانده شده باید به مقداری که موجب عسر و حرج نشود دوباره بخوانید.
باید همه برادران به طور مساوی از درآمد آن استفاده کنند و اگر تمام برادران مرحوم شدند آن ملک به ورثه میت (واقف) برمی گردد.
اگر مقدار کمک به هر فقیر مشخص نشده مهریه مبهم و باطل است و تبدیل به مهر المثل می شود مگر اینکه با زوج توافق کنند که به جای مهر المثل چه کمکی و به چه مقداری به کودکان نیازمند انجام شود.
اگر مالیت گاو را نذر کرده می تواند آن را بفروشد اما باید مبلغ را در مورد نذر مصرف کند و نمی تواند با آن گوساله بخرد.
باید مهرالمثل را بپردازد.
با آنها اتمام حجت کنید، اگر به شرط عمل نمی کنند می توانید زمین را از آنها بگیرید و خودتان با کمک خیرین مغازه را بسازید.
