اگر مظالم مثلى است ـ مثل گندم و جو و امثال آن باید ـ خود آن و در صورت توافق طرفین قیمتش را، مطابق روز پرداخت بدهد و اگر مثلى نیست مثل انواع حیوانات باید قیمت وقت تلف را حساب کند. البته در این مورد تورم را باید حساب کنند.
تغییری در وصیت مزبور نمی توان داد و باید مطابق آن عمل شود.
كسى كه زكات فطره چند نفر را مىدهد لازم نيست همه را از يك جنس بدهد و می‌تواند (مثلاً) براى بعضى گندم و براى بعضى جو بدهد.
گندم يا چيز ديگرى را كه براى فطره مىدهند بايد مخلوط با خاك و اشياء ديگر نباشد، مگر اينكه به‌قدری كم باشد كه به‌حساب نيايد.
در زكات فطره مىتوان به‌جای جنس، پول داد، مثلاً حساب مىكند قيمت يك من گندم چه اندازه است؛ پول آن را به همين عنوان به فقير مىدهد، ولى بايد توجّه داشت ملاك، قيمت خرده‌فروشی در بازار آزاد است نه قيمت عمده‌فروشی و نرخ رسمى و به تعبير ديگر بايد پولى بدهد كه فقير اگر بخواهد بتواند با آن همان جنس را از بازار بخرد.
ما قوت غالب شخص را ملاک نمی‌دانیم و مخیرند طبق نرخ گندم، برنج یا سایر موارد محاسبه نمایند ولو اینکه قوت غالب آن‌ها چیز دیگری باشد.
درصورتی‌که هرکدام از آن‌ها هرچند به صورتی تخمینی به حدنصاب رسیده باشد باید زکاتش پرداخت شود.
وزن کاه را در نصاب گندم محاسبه نمی‌کنند یعنی وزن خالص گندم اگر به حدنصاب برسد زکات به آن تعلق می‌گیرد.
هرگاه زمين را براى زراعت گندم يا جو اجاره دهد و مال‌الاجاره را گندم يا جو همان زمين قرار دهد اجاره صحيح نيست، همچنين در مقابل محصولات ديگر زمين.
هرگاه می‌توانسته آن را تبدیل به آرد کند ولی این کار را نکرده و به مرغ داده مانعی ندارد.
باید هر ۷۵۰ گرم برنج را یک کفاره حساب کند و باقیمانده کفاره‌ها را از گندم و یا برنج بپردازد.
