استعمال آن‌ها براى خوردن یا آشامیدن یا آب وضو و غسل و مانند آن جایز نیست، امّا براى کارهایى که طهارت در آن شرط نیست (مانند آبیارى زراعت و آب دادن به حیوانات) مانعى ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که به‌هیچ‌وجه از آن‌ها استفاده نشود.
کفن كردن در پوست حيوانات هرچند حلال‌گوشت باشد در غير حال ضرورت اشكال دارد، ولى کفن كردن با پارچهاى كه از پشم يا موى حيوان حلال‌گوشت تهيّه شده اشكال ندارد، اگرچه احتياط مستحب ترك آن است.
پاك شدن پوست به‌واسطه دباغی مطابق فتواى فقهاى عامه است و طبق نظر فقهاى شيعه پوست با دباغی پاك نمی‌شود و قاعده استحاله شامل اينجا نمی‌گردد. ولى چنانچه حيوان حلال‌گوشت ذبح شود (هرچند ذبح غیرشرعی باشد) ازنظر ما پوست و گوشت او نجس نيست هرچند خوردن گوشت آن جایز نیست و از پوست آن در غير نماز می‌توان استفاده كرد.
احتياط واجب آن است كه جامه احرام از پوست نباشد.
حدّاقل دیه در اینجا دیه سرخ شدن است، که یک پنجم مثقال طلاست ( مثقال شرعى حدود 18 نخود است و مثقال معمولى 24 نخود) بنابراین، اگر به حساب مثقال معمولى باشد یک چهارم از آنچه در بالا گفتیم کم مى شود.
مطلق قرار دادن جریدتین (دو چوب تروتازه) همراه میت در قبر مستحب است، خواه داخل كفن باشد يا بيرون آن، امّا بهتر این است که یکی از آن‌ها را طرف راست بدن میت نزدیک ترقوه قرار دهند یعنی زیر پیراهن به‌طوری‌که به بدن بچسبد و دومی را طرف چپ میت امّا روی پیراهن یعنی زیر لفافه سرتاسری قرار دهند.
اگر انسان نداند سياهى زیرپوست، خون‌مرده است يا گوشت براثر كوبيده شدن، به آن رنگ درآمده، پاك است.
