مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

کار درستی نیست و نباید از گمراهان تقلید کرد.

می‌توانند در کنار قبرستان مسلمین قطعه‌ای را برای دفن شهدای آن‌ها در نظر بگیرند.‌

هرگاه كسى در كشتى بميرد چنانچه بدن او فاسد نمى‏شود و بودنش در كشتى مانعى ندارد بايد صبر كنند تا به خشكى برسند و او را در زمين دفن نمايند وگرنه بايد او را غسل دهند و حنوط و كفن كنند و نماز بخوانند بعداً او را در چيزى كه حيوانات آبى نتوانند به بدن او دست يابند بگذارند و در آن را محكم كنند و به‏ دريا بيندازند و اگر اين هم ممكن نشود چيز سنگينى به پايش ببندند و به دريا بيفكنند و واجب است او را تا ممكن است درجایی بيندازند كه فوراً طعمه حيوانات دريا نشود

این مصداق سقط است و نبش قبر رجحانی ندارد و جایز نیست و دفن در زمین موات مانعی ندارد.

چنانچه با پارچه غصبى کفن‌کرده باشند و صاحب آن راضى نشود، باید از تنش بیرون آورند، اگرچه او را دفن کرده باشند و این بر عهده کسى است که این کار را کرده است.

چنانچه زمین مزبور موات بوده اشکالى ندارد و چنانچه زمین آبادى بوده که مالک داشته، اگر شهردارى طبق موازین شرع آن را تملّک کرده است اشکالى نیست، در غیر این صورت دفن اموات در آن جایز نیست.

احتیاط آن است که آن‌ها را در قبرستان شیعیان دفن نکنند مگر اینکه از این کار دست‌بردارند و به مبانی اسلام معتقد شوند.‌

استفاده از قبرستان‌های عمومی برای این کار جایز نیست و نوعی بدعت است و بهتر است به‌جای این کار خیراتی برای آن‌ها در نظر گرفته شود.‌

در صورتى که وقف براى دفن اموات باشد نمى توان آنرا تغییر داد ،مگر این که دفن اموات در آن ممکن نباشد در این صورت مى توان براى کارهاى خیر از آن استفاده کرد: مانند مسجد و مدرسه و درمانگاه.

میت را بايد طورى دفن كنند كه بوى او بيرون نيايد و درندگان‌ هم به او دسترسى پيدا نكنند، اگر ترس آن باشد كه جانور به جسد آسيب رساند بايد قبر او را با آجر و مانند آن محكم كنند.

جابه‌جایی قبر به‌گونه‌ای كه نبش قبر صورت نگيرد اشكالى ندارد.

هرگاه كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد بايد درِ چاه‏ را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند و درصورتی‌که چاه مال غير باشد، بايد به نحوى او را راضى كنند.