مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

دیه آن به‌صورت حال است.

خیر، باید 60 نفر فقیر را سیر کند.

دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.

احتیاط واجب آن است که کفّاره را مطلقاً به واجب النّفقه ندهد.

در صورتی که پدر، شما را وادار به ادامه تحصیل کرده باشد او باید بپردازد.‌

احتياط واجب آن است كه زكات فطره را در همان محل مصرف كند، مثلاً نمى‏تواند براى بستگانش كه در شهر ديگرى هستند بفرستد، مگر اين‏كه در آن محل مستحقی پيدا نشود و هرگاه باوجود مستحق فطره را به‌جای ديگرى ببرد و تلف شود ضامن است، ولى حاكم شرع می‌تواند با توجّه به مصالح نيازمندان اجازه دهد آن را به محل ديگرى ببرند.

مانعی ندارد که از اموال صغیر برای نفقه او خرج شود.

دیه در مورد مجروحان جنگى و جانبازان از بیت المال در تاریخ اسلام سابقه ندارد ولى هرگونه کوششى براى حلّ مشکلات این عزیزان به جاست.

نفر اول تنها روزه آن روز را قضا می‌کند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) می‌پردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.

اگر جریمه از روز اول طبق مقررات و عادلانه بوده و تاخیر افتاده می توانند بر اساس نرخ متوسط تورم اجناس محاسبه کرده و بگیرند.‌

در صورتی که شخص محکوم توانایی درمان داشته باشد بر عهده خود اوست؛ در عین حال مطابق بعضی از روایات حاکم شرع در مورد حدود می تواند درباره آن ها ارفاق کرده و هزینه آن ها را بپردازد، ولی اگر تمکن ندارد هزینه بر عهده بیت المال است،و در این حکم تفاوتی بین حدود و قصاص نیست.‌

جایز نیست.‌