هرگاه مرد در ماه رمضان همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.
کار حرامى انجام نداده است; ولى مردان نباید ازدواج موقّت را وسیله هوسبازى خود قرار دهند.
الف: اگر ادّعاى رؤیت نکند می‌تواند بدون هیچ تشریفاتى با او ادامه زندگى دهد ولى به خاطر تهمتى که به او زده است زوجه می‌تواند از حاکم شرع تقاضاى حدّ قذف کند (حدّ آن 80 تازیانه است) مگر اینکه زوجه او را ببخشد.ب: آرى لازم است ادامه زندگى دهد.ج: اگر شوهر راضى به طلاق بشود اشکالى ندارد.
هرگاه اولیاى هر دو زن متّفقاً و با هم خواهان قصاص باشند، چیزى به عنوان دیه به ورثه قاتل پرداخت نمى شود.
در این موارد، زن باید به حاکم شرع مراجعه کند و حاکم یک سال به مرد مهلت می‌دهد اگر درمان شد ازدواج باقى است، در غیر این صورت زن می‌تواند نکاح را فسخ کند و احتیاج به طلاق نیست و به فرض که مرد بعدازآنکه خوب شود قابل بازگشت نیست مگر به‌صورت ازدواج جدید.
هرگاه بعضى قصاص کنند (مثلاً اولیاى دم یکى از مقتولین فاضل دیه را بپردازد و قصاص کند) دیه بقیّه از اموال قاتل پرداخته می‌شود.
هرگاه زن در حال بيمارى، شوهر كند و باهمان بيمارى از دنيا برود شوهرش از او ارث می‌برد، خواه نزديكى كرده باشد يا نه.
اگر در این صورت سر را بپوشاند همین حکم را دارد.
اگر ميّت بيش از يك زن داشته باشد در صورت نداشتن فرزند چهار يك اموال او و در صورت داشتن فرزند، هشت‌یک آن به‌طور مساوى ميان زنان او تقسيم می‌شود، خواه شوهر با آنها نزديكى كرده باشد يا نه امّا اگر در مرضى كه به آن مرض از دنيا رفته زنى را عقد کرده، در صورتى ارث از او می‌برد كه با او نزديكى كرده باشد.
مرد مىتواند دختربچه‌ای را كه سن او از سه سال كمتر است غسل دهد و زن هم مىتواند پسربچه‌ای را كه سه سال كمتر دارد غسل دهد.
شرایط عالم دیگر با این عالم متفاوت است و این شرط اعتباری ندارد.
