اوّلاً: بعد از اجرای صیغة عقد، اصل بر صحّت آن است؛ مگر دلیل معتبری بر خلاف آن اقامه شود. ثانیاً: چنانچه عقد نیز خوانده نشده بود، اصل عدم رضاع است و باید ثابت شود که آن زن او را شیر داده است و چون مدّعی است قسم او فایده¬ ای ندارد و باید با دلیل معتبر ادّعای خود را ثابت کند.
ازدواج اول او باطل بوده و اگر نزدیکی صورت نگرفته عقد دائم صحیح است.
لازم است اصل حیض ها و فاصله آن دو در غیر زوجیت باشد.
چنانچه پیامبر اسلام را قبول دارد مسلمان است.
ظاهر این است که نفقه بر پدر است و اگر مهر نقدى باشد آن‌هم بر پدر است و درصورتی‌که بر ذمه زوج باشد می‌توان انتظار بهبودى مجنون را کشید و اگر بهبود نمی‌یابد بر عهده پدر است.
در صورتی که از آن دسته باشند که ضروریات اسلام را قبول ندارند اطلاع دهید.
اگر شرایط صحت عقد و شرط رعایت شده باشد ملزم است که به شرط عمل کند و الا حاکم شرع او را با تحت فشار گذاشتن و مانند آن مجبور به عمل به شرط می کند.
در صورتی که مقدار کمک معین شده باشد و به صورت شرط ضمن العقد در موقع اجرای صیغه نکاح در نظر گرفته شده باشد چنانچه پدر بیمار شده باشد بر قیم او لازم است آن را بپردازد.
چنانچه شرایط مثل اجازه پدر و مانند آن رعایت شود و با اهل‌بیت علیهم‌السلام دشمن نباشد، مانعی ندارد.
قول عدم نزدیکى مقدّم است (البتّه با قَسم)مگر این که زن بتواند این موضوع را ثابت کند مثلا مدّتى بدون مانع با هم خلوت داشته باشند، که در این صورت ظاهر حال مواقعه است. 1-در مورد عده اگر زن یقین به دخول دارد باید عده نگه دارد. 2- تا دخول ثابت نشده مهر المسمی کافی است.
هرگاه مصلحت دختر ایجاب کنند می توانند عقد موقت برای آنها بخوانند.
محرم نیست و عده بائن است.
