كسى كه صيغه را می‌خواند باید قصد انشاء داشته باشد يعنى قصدشان اين باشد كه با گفتن اين الفاظ همسرى در ميان آن دو برقرار گردد، زن خود را همسر مرد قرار دهد و مرد اين معنى را قبول كند، وكيل نيز بايد چنين قصدى را داشته باشد.
فوت مستأجر سبب بطلان نمی‌شود ولی فوت اجیر سبب بطلان اجاره می‌شود.
اگر با علم به مسئله (حرام بودن عقد ازدواج در حال احرام) همسری را در حال احرام برای خود عقد کند، آن همسر بر او حرام دائمی می‌شود ولى اگر با جهل به مسئله چنين كارى كند، عقد باطل است، امّا حرام ابدى نمى‌شود، هرچند احتياط مستحب آن است كه با او ازدواج نكند؛ مخصوصاً اگر با او نزديكى كرده باشد.
عاریه نیز مثل ودیعه عقدی جایز است که هرکدام از معیر و مستعیر هر وقت خواست میتواند مال را پس بگیرد یا پس بدهد.
از عقود لازم است که بدون دلیل هیچ‌یک از دو طرف حق به هم زدن آن را ندارند.
اگر عقد زنى را براى مردى بدون اجازه آن‌ها بخوانند و بعداً آن‌ها راضى شوند و اجازه دهند عقد صحيح است.
مفسد عقد نبوده و عقد باطل نیست.
شرط هایی که به طور مسلم بین طرفین قبل از عقد گذاشته می شود و عقد را بر اساس آن می خوانند واجب است مراعات شود هر چند هنگام خواندن عقد تکرار نشوند. بنابراین اگر مرد قبل از عقد شرط را قبول کرده (شرط مبنی علیها العقد) باید طبق آن عمل کند، البته در صورت تخلف زن حق فسخ ندارد.
ضمان جریره هم در مورد شخص حقیقى ممکن است، و هم شخص حقوقی .
در صورتی که مسلم باشد عقد موقت بذل مدت نشده است عقد دائم باطل است و باید صیغه عقد را مجددا بخوانند و اگر مشکوک باشد قول کسی که می گوید بذل شده است مقدم است.
می تواند ملتزم شود که این حقوق را مطالبه نکند ولی اسقاط آن جایز و صحیح نیست.
طلاق حکم است نه حق، لذا چنین شرطی باطل است.
