اگر معنی عقد لازم را می داند و در ضمن عقد لازم چنین کاری را کرده باید به آن عمل کند.
صیغه خوانده می شود اما توأم با تعلیق، تعلیق در انشاء مانند این است که گفته شود تو را به عقد خود در می آورم اگر پدرم اجازه دهد و یا اگر جواب استخاره خوب آمد و این ارتباطی با شرط ضمن عقد ندارد.
این آیه مربوط به اموال متعلق به کودکان است و ارتباطی با بطلان عقد ندارد.
درصورتی‌که بتوانند با ادله کافی ثابت کنند که از جریان باخبر نبوده و بعداً مطلع شده مانعی ندارد.
خواندن صیغه‌ی عقد مطابق آنچه در رساله توضیح المسائل نوشته‌ایم لازم است، اما درصورتی‌که آشنا به عربى نباشد به هر زبانى جایز است ولى باید به آن‌ها تفهیم گردد که عقد ازدواج در اسلام دو نوع است که یک نوع آن عقد موقّت است که در برابر آن هدیه‌ای پرداخت میشود و دیگری به‌صورت عقد دائم است.
قرارداد وكالت را میتوان به‌وسیله خواندن صيغه فارسى يا عربى يا هر زبان ديگر انجام داد، همچنين اگر عملاً به ديگرى بفهماند كه او را وكيل كرده و او هم عملاً بفهماند كه قبول نموده است (مثلاً مال خود را براى فروختن به او بسپارد و او هم قبول كند) آن نيز صحيح است.
در فرض سؤال نیازی به حضور شاهد نیست، البته برای این‌که بعداً دچار مشکل نشوند مناسب است در دفاتر ازدواج عقد بخوانند.
آری، باید صیغه عقد تلفّظ شود.
در صورتی که هوش و حواس کافی دارد می تواند ازدواج کند و اگر هوش و حواس کافی ندارد و قیم مصلحت بداند می تواند برای او زن بگیرد.
اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله‌ای باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن می‌تواند طلاق خود را به‌وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این‌گونه موارد می‌تواند زن را طلاق بدهد.
اگر به مرحله ظهور و بروز رسیده باشد چنانچه قبل از عقد اطلاع نداشته، از عیوب فسخ محسوب می شود و می توانند عقد را فسخ نمایند اما اگر بعد از چندین سال مبتلا به این بیماری شده باشند اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله اى باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن مى تواند طلاق خود را به وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این گونه موارد مى تواند زن را طلاق بدهد.
