مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

رجوع كردن در حال احرام به زنى كه وى را طلاق رجعى داده، اشكالى ندارد.

هرگاه شخص سوّمى زنى را براى كسى كه در احرام است عقد كند و محرم دخول نمايد و هر سه نفر عالم به حكمِ بطلان باشند، بر هر يك از آنان يك شتر به‌عنوان كفّاره واجب مى‌شود، ولى اگر آميزش صورت نگيرد، بر هیچ‌کدام كفّاره‌اى واجب نمى‌شود و در اين حكم تفاوتى نيست بين آن‌که زن و عاقد محرم باشند، يا نباشند و اگر بعضى از آن‌ها حكم را مى‌دانسته و بعضى ديگر نمى‌دانسته‌اند، كفّاره فقط بر كسى كه مى‌دانسته واجب است.

هرگاه در حال «احرام حج» از روى علم و عمد با همسر خود نزديكى كند، چنانچه قبل از وقوف به عرفات يا مشعرالحرام صورت گيرد، حج او فاسد مى‌شود؛ ولى بايد آن را تمام كرده و سال آينده اعاده نمايد و كفّاره آن يك شتر است و بايد آن زن و مرد (بنا بر احتياط واجب) تا پايان مناسك حج از هم جدا شوند، يا شخص سوّمى با آن‌ها باشد و در سال بعد نيز هنگامی‌که به آن مكان ـ كه عمل مذكور در آن واقع‌شده ـ مى‌رسند، بايد تا پايان حج از هم جدا شوند.

هرگاه نزديكى با همسر عالمآ و عامدآ در «عمره تمتّع» واقع‌شده باشد، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك شتر است؛ ولى عمره او باطل نمى‌شود. خواه اين عمل قبل از سعى صفا و مروه باشد، يا قبل از تقصير و بيرون آمدن از احرام، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر قبل از سعى باشد، عمره را در صورت امكان تمام كرده، سپس آن را اعاده كند.

هرگاه نزديكى با همسر از روى علم و عمد در «عمره مفرده» واقع شود، اگر قبل از اتمام سعى صفا و مروه باشد عمره او باطل است و يك شتر بايد كفّاره بدهد و احتياط واجب آن است كه عمره را تمام كرده و در ماه قمرى بعد به يكى از میقات‌ها رفته مجدداً احرام ببندد و عمره مفرده را اعاده كند و فرقى ميان عمره واجب و مستحب نيست؛ امّا اگر بعد از طواف و سعى (و قبل از تقصير) باشد، عمره او باطل نخواهد شد.

صحبت‌های عادی مانعی ندارد.

هرگاه مُحرِم با خود بازى كند و منى از او خارج شود، حكمش حكم كسى است كه با همسر نزديكى كرده باشد، كه شرح آن در مسائل نزدیکی با همسر در حال احرام، بیان‌شده است و اگر با همسر خود بازى كند، يا به‌وسیله نگاه كردن، يا فكر و تصوّر كردنِ چنان صحنه‌هايى، منى از او خارج گردد، كفّاره بر او واجب است؛ بلكه بنا بر احتياط واجب تمام احكام جماع با همسر در حال احرام را، دارد.

حرمت دروغ، دشنام و تفاخر در حال احرام مطابق بعضى از روايات معصومين: در معنى «فسوق» در این شريفه (فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فىِ الْحَجِّ) جمع است.

اين كار اشكال ندارد؛ ولى تفاخر و برتری‌جویی حرام است.

«جدال» در حال احرام ممنوع است، همان‌گونه كه در این شريفه 179 سوره بقره به آن اشاره‌شده است و منظور از «جدال» در اينجا آن است كه از روى خصومت و دشمنى براى اثبات مطلبى در مقابل ديگرى به خدا سوگند ياد كند و بگويد: «بَلى وَاللّهِ...؛ آرى، به خدا سوگند كه مطلب چنين است» يا براى نفى مطلبى بگويد: «لا وَاللّهِ...؛ نه، به خدا سوگند مطلب چنين نيست» و فرقى ميان عربى و فارسى و زبان‌های ديگر نمى‌باشد؛ بلكه هر عبارتى كه اين مفهوم را برساند در حال احرام حرام است و احتياط آن است كه از مخاصمات خالى از قسم نيز بپرهيزد.

احتياط آن است كه در حال احرام از هر نوع مجادله و خصومت بپرهيزد؛ هرچند جمله‌هاى قسم در آن نباشد.

اظهار تنفّر و بيزارى و برائت از دشمنان اسلام، نه‌تنها ضررى براى احرام ندارد، بلكه از وظايف مسلمين در برابر كفّار مى‌باشد.