در فرض سؤال هر دو دیه دارد، مشروط بر اینکه موها در موضعى باشد که فقدان آن عیب محسوب شود، مانند موى سر وابروها و صورت مردان و امثال آن.
زنا در صورت رضایت طرفین و بالغ بودن دختر مهریه ندارد ولی درصورتی‌که دختر بالغ نباشد یا زنای به عنف باشد یا دختر اغفال و ازاله بکارت شود مستحق مهرالمثل است.
فرقی ندارد و در زوال عقل قصاص نیست و باید دیه بپردازند.
در بعضى از موارد دیه دارد و در بعضى موارد ارش؛ توضیح آن: انواع دیه حارصه و دامیه و سمحاق و مانند آن در مورد گردن صادق است، ولى دیه آن مانند دیه بدن است، نه مانند دیه سروصورت و در غیر موارد دیه ارش دارد.
هرگاه از بیرون جراحتى بر طحال وارد گردد (مثلاً شکم پاره شود) دیه جائفه دارد (ثلث دیه کامله است) و اگر جراحتى در ظاهر وجود نداشته باشد و تنها از طریق ضربه یا مانند آن نقصى بر طحال وارد شود، باید کارشناسان مقدار نقص عضو را تعیین کرده و با مجموع دیه کامله انسان بسنجند و دیه را حساب کنند، مثلاً اگر به اعتقاد اهل خبره این نقص معادل سى درصد است، سى درصد دیه تعلّق می‌گیرد و اگر کمتر یا بیشتر است به همان صورت ملاحظه می‌شود.
مهرالمثل تعلق می‌گیرد، ولى در صورت رضایت دختر احتیاط واجب مصالحه است.
اگر به کلی رحم را بردارند، دیه کامله دارد اما اگر رحم باقی باشد و مشکلاتی ایجاد شده باشد به مقدار خسارت ارش دارد.
هر خراش یک دیه دارد، خواه همه آن‌ها در یک حمله باشد یا در حملات متعدّد.
احتیاط واجب آن است که اگر اقرار به تحقّق زناى به عنف، یا ازاله بکارت به عنف کرده باشد، مهرالمثل را بپردازد.
در فرض سؤال تنها مهرالمثل تعلّق می‌گیرد.
