هرگاه كسى وصیت كند بدن او را در جاى معيّنى دفن كنند و به وصیت او عمل نكنند و در جاى ديگرى دفن شود جايز نيست قبر او را نبش كنند و به‌جای مورد وصیت انتقال دهند.
مخارج محكم كردن قبر میت درجایی كه لازم است و همچنين هزينه انداختن در دريا را بايد از اصل مال میت بردارند.
بهتر این است که چنین دعاهایی را روی سینه میّت بگذارند.
بی‌شک سوزاندن بدن میّت کار درستى نیست و علاوه بر این‌که نوعى بی‌احترامی محسوب می‌شود، به چرخه حیات هم لطمه می‌زند.
هرگاه كسى وصیت كند كه بعد از دفن، قبر او را نبش كرده و بدن او را به مشاهد مشرفه يا نقطه ديگر ببرند عمل به چنين وصيتى مشكل است.
جهت دکور و امثال آن جایز نیست; ولى اگر ضرورتى براى آموزش‌های لازم ایجاب کند و چیزى جانشین آن نشود، مانعى ندارد.
با توجه به آنچه نوشته‌اید، در صورت امکان باید محل مستقلی براى دفن اموات مسلمین انتخاب کنید و اگر این کار مشکلات زیادى دارد دفن در مقبره‌های مشترک ضررى ندارد.
جواز نبش قبر میّت در صورت غصبی بودن کفن تا زمانى است كه كفن قابل‌استفاده باشد ولى اگر تا آن زمان پوسیده‌شده و يا قابل‌استفاده نباشد، ديگر نبش قبر جايز نيست و بايد مثل يا قيمت آن را به صاحبش داد. البته در مورد زمين و يا كفنى كه قابل‌استفاده است اگر صاحب آن به پولش راضى شد اولياء ميّت بايد مبلغ را بپردازند مگر آنكه مالك بخواهد اجحاف كند كه در این‌گونه موارد نيز می‌توان نبش قبر كرد.
هر زمآن‌که خواستید نماز را بخوانید.
چنانچه اعتقاد او نسبت به اسلام و تشیّع ثابت است، فرقى میان او و سایر مسلمین نیست; هرچند گنه‌کار باشند.
مستحب است به امید این‌که مطلوب پروردگار باشد در شب اوّل قبر دو رکعت نماز وحشت براى میّت بخوانند، به‌این‌ترتیب که در رکعت اوّل بعد از حمد یک‌مرتبه «آیة الکرسى» و در رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه بنا اَنْزَلْناه بخواند و بعد از سلام نماز بگوید: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ ابْعَثْ ثَوابَهَا اِلَى قَبْرِ فُلان» (و به‌جاى فلان، اسم میّت را بگوید).
