مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نوعی دروغ است و جایز نیست.‌

نوشتن وصیت مستحب است، مگر این‌که چیز واجبى از حقّ الله یا حقّ النّاس بر عهده او باشد و بدون وصیت خطر از بین رفتن آن باشد و كسى كه می‌خواهد وصیت كند مى‏تواند با گفتن يا نوشتن مقصود خود را بفهماند ولی چنانچه وصیت واجبی باشد و وصیت شفاهی ممکن نباشد و باید مکتوب نماید؛ و اگر قادر به سخن گفتن و نوشتن نباشد مى‏تواند با اشاره‏اى كه مقصودش را برساند وصیت كند.

هزینه کفن‌ودفن متعارف مقدّم بر همه‌چیز است، ولى مراسم ختم و یادبود جزء واجبات نیست. همچنین نفقه اولاد صغیر اگر قبلاً پرداخت‌نشده، جزء دیون محسوب نمی‌شود. هزینه نماز و روزه را نیز نمی‌توان از اموال میّت برداشت. بقیّه دیون در یک ردیف قرار دارند و باید به نسبت برداشته شود.

چنانچه ورثه صغیری بین آنها نباشد تقسیمی که با توافق همه افراد ذی‌نفع صورت گرفته را نمی‌توان بر هم زد، مگر با جلب رضایت همه آنان

تا زمانى كه يقين به فوت او پيدا نكرده‏ايد نمى‏توانيد اموال او را تقسيم كنيد، ولى بايد از منافع آن به كسانى كه واجب النّفقه او هستند، مانند همسر و فرزندش، به مقدار نياز بپردازيد.

در اينجا بايد همان عين را صرف وصيّت كرد و ترقى آن مشكلى ايجاد نمى‏كند، مثل آن كه سهم ارث يكى از ورثه بعد از تقسيم رشد و ترقى بيشترى كند، مال را از نو تقسيم نمى‏كنند، ملاك، ارزش آن در زمان فوت است.

خواندن آن ضرری ندارد.

ديه جنين به پدر و مادرش مى‌رسد و هرکدام از آنها كه در سقط شركت داشته از ديه ارث نمى‌برد و تمام آن به ديگرى مى‌رسد و اگر هر دو در سقط شركت داشته‌اند ديه به پدربزرگ و مادربزرگ پدرى و مادرى و برادران و خواهران جنين مى‌رسد و طبق قانون ارث تقسيم می‌شود و اگر آنها رضايت دهند مشكل حل می‌شود.

هرگاه از ميّت فرزندى در شكم مادر باشد و در طبقه او وارث ديگرى نيز مانند اولاد و پدر و مادر وجود داشته باشد، بايد هنگام تقسيم براى بچه‌ای كه در شكم مادر است سهم دو پسر را كنار بگذارند، هرگاه زنده به دنيا آمد ارث می‌برد و چنانچه مثلاً يك پسر يا يك دختر به دنيا آيد زيادى را ورثه بين خودشان تقسيم مى‏كنند و اگر در طبقه او وارث ديگرى نباشد هرگاه حمل زنده متولد شود تمام مال به او مى‏رسد و الّا ميان ساير ورثه تقسيم می‌گردد؛ بنابراین جنین فی‌نفسه نه مالک می‌شود و نه ارث می‌برد.

دفن میت در قبر مرده ديگر درصورتی‌که موجب نبش نشود (يعنى بدن مرده قبلى ظاهر نگردد) و زمين هم مباح يا وقف عام باشد مانعى ندارد.

وصیتی است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش كارهايى را انجام دهند (و آن را وصیت عهديه گويند) مانند وصیت‏هايى كه براى كفن و محل دفن و مراسم ديگر مى‏كنند.

ارث او به امام (علیه‌السلام) یا جانشین او می‌رسد که در زمان ما باید به حاکم شرع (مجتهد یا مرجع تقلید) داده شود.