باید درموقع اعلان کردن طورى بگوید که نشانه هاى آن روشن نشود و اگر کسى آمد و نشانه هاى آن را داد بطورى که اطمینان حاصل شد مال اوست باید به او بدهد، ولى لازم نیست نشانه هایى را که بیشتر اوقات صاحب مال هم ملتفت آن نیست بگوید.
تعریف در زمان ما از طریق گفتن در مکان های عمومی و آگهى زدن در مراکز پرجمعیّت و مناطقى که گمشده را یافته اند و همچنین در جراید و مانند آن مى باشد.
سند به نام شخص خاصی زده نمی شود بلکه عنوان وقف، حضرت امام جواد علیه السلام است.
1- در تعلق نفقه احتیاط این است که هر دو تمکین انجام شود. 2-در مورد نفقه وحدت مطلوب است. 3- نفقه بر اساس تمکین تسهیم نمی شود، اگر در عرف زن را غیر متمکنه بدانند مطلقا نفقه ندارد هر چند بعضی از انواع تمکین را انجام دهد.
رهن را مىتوان با صيغه لفظى خواند، مثلاً بگويد: اين مال را در برابر آن طلب نزد تو گرو گذاردم او هم بگويد: «قبول كردم» و يا اينكه عملاً انجام دهند، يعنى بدهكار مال خود را به‌قصد گرو به طلبكار بدهد و او هم به همين قصد، بگيرد.
جعاله با هر عبارتی که بر درخواست انجام دادن عمل در برابر پرداخت اجرت از سوی جاعل دلالت کند، صورت می‌گیرد و بر زبان راندن الفاظ ویژه‌ای لازم نیست؛ و در مورد عامل هم اگر کار را آغاز کند، به‌منزله قبول اوست.
احتياط واجب آن است كه گرو بدون تحويل دادن به طلبكار صورت نمىگيرد، ولى اگر گرو گذارى به اين حاصل شود كه مثلاً خانه را طبق سند محضرى گرو بگذارند و سند را به طلبكار بدهند به‌طوری‌که در صورت لزوم بتواند طلب خود را از فروش آن بردارد مانعى ندارد، هرچند بدهكار در آن خانه ساكن باشد.
هرگاه با صيغه لفظى، يا بدون اينكه صیغه‌ای بخواند به شخص امانت‌دار بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او می‌دهد و او هم به همين قصد بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت عمل نمايد.
هرگاه در معامله سلف، فروشنده جنس بهترى را تحويل دهد (يعنى جنسى كه تمام آن اوصاف موردقرارداد را به‌اضافه صفات ديگرى داراست) مشترى بايد قبول كند، ولى اگر بعضى از آن صفات را نداشته باشد مىتواند قبول نكند.
برای ادای نذر باید او را به طور معمول فاطمه صدا کنند و لازم نیست جهت اداء نذر شناسنامه را عوض کنند.
اگر مالیت گاو را نذر کرده می تواند آن را بفروشد اما باید مبلغ را در مورد نذر مصرف کند و نمی تواند با آن گوساله بخرد.
همین‌که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم، به هر زبانی باشد کافی است.
