اوتانازى (خاتمه دادن به زندگى بيمارى)
يكى از بحث‌هاى مهم اخلاق پزشكى، كه امروزه در جهان مطرح است، «اوتانازى» است. كه معنى فارسى آن مرگ خوب و آسان و راحت، يا تسريع در مرگ، يا كشتن از روى ترحّم است. يعنى فرد به‌ظاهر سالم، يا بيمار سخت، يا بيمارانى كه غیرقابل‌برگشت هستند، به‌صورت داوطلبانه، يا غير داوطلبانه، با تزريق داروى مرگ‌آور توسّط پزشك از بين می‌روند. اين عمل را این‌گونه توجيه می‌کنند: «حيات هر انسان مربوط به خود اوست و هر وقت بخواهد می‌تواند از خود سلب نمايد!» و از طرف ديگر، در مورد بيماران، بعضى از پزشكان معتقدند اگر بيمارى داراى درد و رنج زياد و غیرقابل‌کنترل باشد، با دارو، در مرگ او تسريع ايجاد می‌کنیم تا بيش از اين درد و رنج نداشته باشد. با توجه به زمزمه قانونى شدن «اوتانازى» در جهان، حكم شرعى اين مسئله چيست؟
بى‌شك خودكشى و انتحار، به هر شكل و به هر صورت و كمك به مرگ ديگرى، به هر شكل و هر صورت، خواه از ناحيه خود انسان باشد يا از ناحيه طبيب و خواه به‌منظور نجات از درد و رنج باشد يا به دليل سربار جامعه بودن، يا ظالم و ستمگر بودن و يا هر دليل ديگر، ازنظر اسلام ممنوع است و در بعضى از آيات قرآن و احاديث اسلامى به اين معنى اشاره‌شده است. عقل نيز حكم می‌کند كه اين كار بسيار زشت و ناپسند است. اضافه بر اين، گشودن اين باب سبب می‌شود كه هر كس به هر بهانه‌اى دست به خودكشى بزند. يا اطبّاى سودجو، كمك به كشتن افراد كنند. يا افرادى كه می‌خواهند اشخاصى را از صحنه به در كنند، متوسّل به اين بهانه شوند، كه خودش تقاضا كرده، يا از دردهاى مختلف رنج مى‌برده است. يا به تشخيص ما مصداق ظالم بوده و كشتن او سبب قطع ظلم او شده است.
