نماز جمعه در زمان حضور پيامبر (ص) و امام معصوم (ع) و نايب خاص او واجب عينى است، اما در زمان غيبت كبرى واجب تخييرى است، يعنى میان نماز جمعه و نماز ظهر مخير است، ولى درزمانی كه حكومت عدل اسلامی باشد احتياط واجب آن است كه ترك نشود.
هيچ نماز مستحبی را نمىتوان با جماعت خواند، مگر نماز استسقا، يعنى نمازى كه براى آمدن باران مىخوانند و نماز عيد فطر و قربآن‌که در زمان غيبت امام علیه‌السلام مستحب است.
درصورتی‌که امام جماعت را عادل می‌داند اقتدا به او اشکالى ندارد، ولى درهرحال باید از گناه خود توبه کند و اگر مشکل خاصی ایجاد نمی‌شود از او حلالیت بطلبد.
باید این موارد استثنایى را توجیه کرد؛ شاید او معتقد بوده که در موارد فوق، فردِ غیبت شده جایز الغیبة بوده است هرچند در اعتقاد خود خطا کرده باشد.
هرگاه خود سفر حرام نباشد و به‌منظور كار حرامى نيز سفر نمی‌کند، ولى در اثناء سفر، معصيت يا معصیت‌هایی انجام می‌دهد، مثل اينكه در سفر شراب بخورد، يا غيبت كند و به مردم ظلم نمايد، نماز او شكسته است.
