هرگاه قضاى سجده يا قضاى تشهد يا سجده سهو بر او واجب شده و درعین‌حال نماز احتياط نيز بر او واجب است بايد اوّل نماز احتياط را به‌جا آورد، بعد قضاى سجده يا تشهد را و بعد سجده سهو را.
براى قضاى سجده يا تشهد، بعد از نماز نيّت می‌کند، سپس همان سجده يا تشهد را بدون الله‌اکبر و چيز اضافى ديگر قضا می‌کند و بعد بنا بر احتياط واجب سجده سهو به‌جا می‌آورد.
هرگاه علاوه بر قضاى سجده يا تشهد، سجده سهو نيز بر ذمّه او باشد، بايد بعد از نماز اوّل سجده یا تشهد را قضا كند و بعد سجده سهو را به‌جا آورد. (در مورد تشهد، انجام سجده سهو به‌تنهایی کافی است و تشهد سجده سهو، كفايت از تشهد فراموش‌شده می‌کند).
هرگاه بعد از نماز كارى كند كه صورت نماز را به هم می‌زند يا نماز را باطل می‌کند (مثل‌اینکه پشت به قبله كند) بايد قضاى سجده و تشهد را به‌جا آورد و نماز را بنا بر احتياط واجب اعاده كند و اگر كارى كند كه سجده سهو می‌آورد، بعد از قضاى سجده يا تشهد احتياط واجب آن است كه سجده سهو به‌جا آورد.
اگر یک سجده و تشهد را فراموش کند احتیاط واجب آن است که هرکدام را اول فراموش کرده اول قضا کند و اگر نداند کدام‌یک را اول فراموش کرده بنا بر احتیاط واجب یک سجده و بعد یک تشهد و بار دیگر یک سجده به‌جا می‌آورد تا یقین کند سجده و تشهد را به ترتیبی که فراموش کرده قضا کرده است.
در قضاى سجده و تشهّد فراموش‌شده تمام شرايط نماز مانند طهارت و قبله و شرط‌های ديگر لازم است و بايد بلافاصله بعد از نماز انجام دهد و در تشهّد فراموش‌شده لازم نیست سلام داده شود.
