مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هردو ثواب دارد ومستحب دلیل کافی دارد ولی احتیاط مستحب دلیل کافی ندارد.

در شروطى كه شرط واقعى هستند فرقى بين جاهل قاصر و مقصر نيست و فقدان اين شروط در هر صورت عمل را باطل مى‏كند، مانند طهارت از حدث يا استقبال قبله به معناى اينكه پشت به قبله نباشد همچنين وقت نماز و يا اركان نماز امّا بعضى شروط، شرط علمى هستند و در آنها ملاك علم مكلّف است. در هنگام فقدان اينگونه شروط بين جاهل قاصر و مقصر فرق است و فقط جاهل قاصر معذور مى‏باشد مثل طهارت از خبث يا شرايط لباس مصلى يا افعالى در نماز كه ركن نيستند.

فرقى میان باکره و غیر آن نیست.

مناسك و شرایط حج قرآن‌همانند حج افراد است جز در دو مورد:1- احرام در حج افراد فقط با تلبیه تحقّق پیدا می‌کند، ولی در حج (قران) هم با تلبیه محقق می‌شود و هم با اشعار (علامت گذاشتن) بر حیوان قربانی و یا تقلید (چیزی به گردن حیوان قربانی آویزان کردن).2- قربانى در حج افراد وجود ندارد، اما شرط حج قرآن‌همراه داشتن قربانى هنگام مُحرم شدن است؛ و قربانى كردن در منىٰ بر قارن مستحب است؛ البته اگر قربانىِ همراه آورده را اشعار یا تقلید كند قربانى در منىٰ واجب مى‌گردد و تبدیل آنجایز نیست.

صید معمولاً به‌وسیله دام و مانند آن است و شکار به‌وسیله اسلحه.

طواف مستحب مانند طواف واجب است؛ ولى در موارد زير تفاوت دارد: 1. در طواف مستحب وضو شرط نيست؛ هرچند افضل آن است كه با وضو باشد، ولى براى نماز طواف بايد وضو بگيرد.2. نماز طواف مستحب را در هرجایی از مسجدالحرام مى‌توان به‌جا آورد و لازم نيست پشت مقام ابراهيم باشد؛ حتّى در حال اختيار.3. موالات در طواف مستحب لازم نيست و مى‌تواند ميان شوط‌های آن جدايى بيندازد.4. قطع طواف نافله بدون عذر و ضرورت جايز است؛ اگرچه نخواهد بقيّه اشواط را بجا آورد؛ امّا طواف واجب، بنا بر احتياط مستحب، نبايد در غير موارد ضرورت قطع شود.5. شك در نقصان دورهاى طواف مستحب اشكالى ندارد و بنا را بر كمتر مى‌گذارد.6. «قِران» در طواف واجب جايز نيست؛ يعنى دو طواف را پشت سر هم بدون نماز نمى‌توان انجام داد، ولى در طواف مستحب جايز و مكروه است.7. قطع طواف مستحب در غير موارد ضرورت نیز جایز است و بعداً از هرکجا قطع كرده بقیه را به‌جا مى‌آورد و احتياج به گذشتن از نصف نيست.

فتوا استنباط حکم دینی در یک زمینه با مراجعه به منابع دینی و بهره گیری از شیوه های شناخته شده استنباط می باشد. ولی آنچه در حکومت اسلامی توسط رهبر اعتبار می شود حکم نام دارد. رهبر با توجه به احکام کلی الهی و با التفات و دقت در شرایط موجود وظیفه ای را نسبت به مسئله خاص برای همگان یا گروهی از افراد یا فرد خاصی مشخص می کند. از نگاه شارع اطاعت از احکام کلی الهی و فتوای فقیه جامع شرایط مانند پیروی از احکام رهبر و ولی امر لازم است. با این تفاوت که فتوای فقیه برای خود او و مقلدانش لازم الاتباع می باشد در حالی که همگان باید از حکم رهبر اطاعت کنند به این معنی که هنگامی که مجتهد برای یافتن حکم کلی الهی در یک مسئله به منابع دینی مراجعه می کند و با بهره گیری از شیوه های مخصوصی که برای استنباط وجود دارد حکم مزبور را به دست می آورد و در اختیار مقلدان خود قرار می دهد از آن به (فتوا) یاد می کنند. بنابراین فتوا استنباط حکم کلی در یک زمینه با مراجعه به منابع دینی و بهر ه گیری از شیوه های شناخته شده استنباط می باشد. وقتی رهبر با توجه به احکام کلی الهی و نظام های اسلامی و با التفات و دقت در شرایط موجود وظیفه ای را نسبت به مسئله ای خاص برای همگان یا گروهی از افراد یا فرد خاص مشخص می کند این عمل را حکم می نامند.

حکم دوم نص خاص دارد.

صیغه خوانده می شود اما توأم با تعلیق، تعلیق در انشاء مانند این است که گفته شود تو را به عقد خود در می آورم اگر پدرم اجازه دهد و یا اگر جواب استخاره خوب آمد و این ارتباطی با شرط ضمن عقد ندارد.‌

وقف همان صدقه جاریه است.‌

لازم و واجب معمولاً به یک معناست، ولى گاهى لازم مفهوم وسیع‌تری دارد و بر غیر احکام تکلیفى نیز اطلاق می‌شود.‌

در استحباب مطلق نیت قطعی می‌کند ولی در قصد رجا نیت قطعی ندارد بلکه نیت احتمالی دارد.‌