مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين خون‌ها نجس نيست و اگر جدا كردن آن از گوشت بسیار مشکل است، يا به هنگام پخته شدن مستهلك می‌شود، خوردن آن نيز مانعى ندارد.

اگر خون قطع نمی‌شود و جنبه ضرورت دارد جایز است؛ امّا احتیاط واجب آن است که اگر ممکن است درمان کنند.

هرگاه مويز و كشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به‌طوری‌که آب به داخل آن نفوذ كند و آب داخلش نيز بجوشد حرام می‌شود امّا نجس نيست و می‌توان آن‌ها را جدا كرد و غذا را خورد. ولى در حال سرخ كردن و دم كردن در برنج و امثال آن مانعى ندارد. و در مورد خرما نيز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلك شود مانعى ندارد. ولى اگر مقدار آن به‌قدری باشد كه بجوشد ولى مستهلك نشود نمى‏توان آن را خورد.

آن را دور می‌اندازد و از غذا استفاده می‌کند.

خورانيدن عين نجس، مانند مسكرات به اطفال نيز حرام است و بنا بر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى كه نجس شده به اطفال نيز خوددارى كرد، امّا آنچه براثر نجس بودن دست خود آن‌ها نجس می‌شود، اشكال ندارد.

اگر یقین دارد که نجاست هنگام پختن غذا در ظرف بوده، غذا نجس شده است و نمی‌توان از آن استفاده کرد ولی اگر احتمال می‌دهد بعداً افتاده آن مقدار که یقین به سرایت دارد را جدا می‌کند و بقیه پاک است و جستجو لازم نیست.

هرگاه صاحب‌خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بنا بر احتياط واجب بايد به میهمان‌ها بگويد، ولى اگر يكى از میهمان‌ها بفهمد لازم نيست به ديگران بگويد فقط خودش بايد اجتناب كند، مگر اين‏كه با او معاشرت داشته باشند كه براى جلوگيرى از آلودگى خودش می‌تواند بعد از غذا خوردن به آن‌ها بگويد تا دست و دهان خود را آب بكشند.

نباید از این غذا استفاده کند و توجه داشته باشید که آبرو به این امور از بین نمی‌رود و در هرکجا باشد می‌توان لقمه نانی برای میهمان تهیه کرد مگر اینکه ضرورت جدی پیش آید.

فرزند در حکم صاحب‌خانه نیست و لازم نیست بگوید.

اشکالی ندارد.

درصورتی‌که ضرر مهمی داشته باشد، خوردن آن حرام است.

۱. اين كار براى پزشك و ساير مسلمانان در موارد وجوب، واجب است.۲. حداقل لازم در موارد احساس خطر براى اعتصاب‌کننده غذا جايز است.۳. در موارد وجوب ديه ندارد.۴. براى طبيب تفاوتى ندارد.۵. هرگاه جان بيمار درخطر نباشد، طبيب نمی‌تواند او را مجبور به غذا خوردن كند; مگر در مواردى كه مصالح مهم كشور و جامعه اسلامى در ميان باشد.