مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 1472ـ براى شش گروه روزه گرفتن ممکن (صحيح) نيست هرچند مستحبّ است اعمالى که روزه را باطل مى کند ترک کنند:1ـ مسافرانى که در سفر روزه خود را خورده اند و پيش از ظهر به وطن يا جايى که مى خواهند ده روز اقامت کنند وارد شوند.2ـ مسافرانى که بعد از ظهر به وطن يا محلّ اقامت مى رسند.3ـ بيمارانى که قبل از ظهر بهبودى يابند، ولى کارى که روزه را باطل مى کند قبلاً انجام داده اند و نمى توانند روزه بگيرند.4ـ بيمارانى که بعد از ظهر خوب شوند هرچند تا آن ساعت چيزى نخورده اند.5ـ زنانى که در بين روز از عادت ماهانه، يا نفاس پاک شوند.6ـ افراد غير مسلمانى که در روز ماه رمضان بعد از ظهر مسلمان شوند، ولى اگر قبل از ظهر باشد و چيزى نخورده باشند احتياط واجب آن است که روزه بگيرند.

مسأله 1422ـ کسى که قضاى روزه ماه رمضان را گرفته جايز نيست بعد از ظهر روزه را باطل کند و اگر عمداً چنين کارى کند بايد به ده نفر فقير هر کدام يک مد طعام بدهد و اگر نمى تواند بايد سه روز پى در پى روزه بگيرد.

مسأله 1421ـ کسى که براى کفّاره روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب کرده بايد به هر کدام يک مد طعام (تقريبا 750 گرم) بدهد و نمى تواند چند مد را به يک نفر بدهد، مگر اين که دسترسى به شصت فقير پيدانکند، ولى اگر اطمينان داشته باشد که فقير طعام را به عيالات خود مى دهد و با آنها مى خورد، مى تواند براى هر يک از عيالات او، هر چند صغير باشند، يک مد به آن فقير بدهد.

مسأله 1420ـ اگر چند سال بگذرد و کفّاره را به جا نياورد چيزى بر آن اضافه نمى شود.

مسأله 1419ـ به جا آوردن کفّاره واجب فورى نيست ولى نبايد طورى باشد که بگويند کوتاهى مى کند.

مسأله 1418ـ هرگاه کسى به واسطه مسافرت يا بيمارى روزه نگيرد نمى تواند همسر خود را مجبور به جماع نمايد و اگر او را مجبور کند گناه کرده، ولى لازم نيست کفّاره او را هم بدهد.

مسأله 1417ـ هرگاه زن در آغاز، مجبور بوده و در اثناء راضى شده احتياط واجب آن است که مرد دو کفّاره بدهد و بر زن چيزى جز قضا لازم نيست.

مسأله 1416ـ هرگاه زن روزه دار شوهر روزه دار خود را مجبور به جماع نمايد فقط يک کفّاره بر او واجب است و لازم نيست کفّاره شوهر را بدهد.

مسأله 1415ـ هرگاه روزه دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه دار است جماع كند چنانچه او را اکراه كرده باشد بايد كفّاره روزه خود و همسرش، هر دو را بدهد و قضا بر هر دو واجب است؛ و اگر او راضى شده، بر هر كدام يك كفّاره واجب مى شود، ولى اگر اکراه به مفطرات ديگر كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هيچ كدام واجب نيست، امّا آن كسى كه روزه اش را خورده بايد قضا كند.

مسأله 1414ـ همچنين اگر شک کند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل کند بعد معلوم شود روز عيد بوده کفّاره ندارد.

مسأله 1413ـ هرگاه يقين کند که آن روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده، کفّاره بر او واجب نيست.

مسأله 1412ـ هرگاه روزه خود را عمداً باطل کند، بعد به مسافرت برود، کفّاره از او ساقط نمى شود، ولى اگر عمداً روزه خود را باطل کند بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا بيمارى براى او پيدا شود کفّاره بر او واجب نيست.