مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 879ـ قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و رکن است: هنگام گفتن تکبيرة الاحرام و قيام قبل از رکوع که آن را «قيام متّصل به رکوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از رکوع واجب است امّا رکن نيست.

مسأله 880ـ هرگاه رکوع را فراموش کند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد که رکوع نکرده بايد بايستد و به رکوع رود و اگر به حالت خميدگى به رکوع برگردد نماز او باطل است زيرا قيام متّصل به رکوع را به جا نياورده است.

مسأله 881ـ در موقع قيام نبايد بدن و پاها را حرکت دهد و به طرفى خم شود يا به جايى تکيه کند، ولى اگر از روى ناچارى باشد مانعى ندارد.

مسأله 882ـ هرگاه در حال قيام براى حمد و سوره از روى فراموشى بدن و پاها را حرکت دهد يا به طرفى خم شود نماز باطل نيست، امّا اگر در موقع تکبيرة الاحرام و قيام متّصل به رکوع باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تمام کند و اعاده نمايد.

مسأله 883ـ هرگاه در موقع قيام روى يک پا بايستد نمازش اشکال دارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن را بطور مساوى روى هر دو پا قرار دهد.

مسأله 884ـ اگر پاها را بيش از اندازه باز بگذارد بطورى که از شکل ايستادن بيرون رود نمازش باطل است، مگر اين که ناچار باشد.

مسأله 885ـ هرگاه در نماز مى خواهد کمى جلو يا عقب رود يا بدن را کمى به طرف راست و چپ حرکت دهد بايد چيزى نگويد ولى «بِحَوْلِ اللّهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد.

مسأله 886- در موقع ذكرهاى واجب نماز نيز بايد بدن آرام باشد، بلكه باید در ذكرهاى مستحب که محل معینی در نماز دارد، نيز اين معنى رعايت شود. البته اگر رعایت نکند کار خلافی مرتکب شده ولی نمازش صحیح است.

مسأله 887ـ هرگاه در حال حركت بدن ذكر بگويد مثلاً موقع رفتن به ركوع يا در حال رفتن به سجده تكبير آن را بگويد مانعی ندارد، به شرط این که قصدش مطلق ذكر باشد، يعنى نه آن تكبير مخصوصى كه مثلاً قبل از سجده در حال ايستادن گفته مى شود، بلكه از آنجا كه ذكر خدا در هر جاى نماز خوب است تكبير مى گويد.

مسأله 888ـ هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى اختيار بقدرى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در ميان جمعيّت باشد و به او تنه بزنند و او را حرکت دهند احتياط واجب آن است که بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را در حال حرکت خوانده دوباره بخواند.

مسأله 889ـ هرگاه در بين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

مسأله 890ـ کسى که نمى تواند ايستاده نماز بخواند بايد بنشيند، ولى اگر بتواند بايستد و به عصا يا ديوار و مانند آن تکيه کند، يا پاهايش را از هم دور بگذارد بايد ايستاده نماز بخواند، مگر اين که فوق العاده براى او زحمت داشته باشد، همچنين مادام که مى تواند نشسته نماز بخواند هرچند به چيزى تکيه کند بايد خوابيده نماز نخواند و هرگاه نتواند بايد به پهلوى راست بخوابد، بطورى که جلو بدن او رو به قبله باشد و اگر نتواند به پهلوى چپ و اگر آن هم ممکن نيست به پشت بخوابد بطورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد.