طریقه انجام رکوع
مسأله 927ـ در هر رکعت بعد از قرائت، يک رکوع واجب است، يعنى به اندازه اى خم شود که اگر بخواهد کف دستها را به زانو بگذارد بتواند، بلکه احتياط واجب آن است که کف دستها را بر زانو بگذارد.
مسأله 927ـ در هر رکعت بعد از قرائت، يک رکوع واجب است، يعنى به اندازه اى خم شود که اگر بخواهد کف دستها را به زانو بگذارد بتواند، بلکه احتياط واجب آن است که کف دستها را بر زانو بگذارد.
مسأله 928ـ کسى که دست يا زانوى او با ديگران تفاوت دارد، مثلاً دستش خيلى بلند است که اگر کمى خم شود به زانو مى رسد، يا زانويش خيلى پايين است چنين کسى بايد به اندازه معمول خم شود.
مسأله 929ـ کسى که نماز نشسته مى خواند براى رکوع بايد بقدرى خم شود که بگويند رکوع کرده است.
مسأله 930ـ خم شدن بايد به قصد رکوع باشد، بنابراين اگر بدون اين قصد خم شود نمى تواند آن را رکوع حساب کند، بلکه بايد بايستد و به قصد رکوع خم شود.
مسأله 933ـ هرگاه در موقعى که مشغول ذکر واجب است کسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذکر را بگويد، ولى حرکات مختصر اشکال ندارد.
مسأله 934ـ هرگاه ذکر را قبل از رسيدن به حدّ رکوع و آرام گرفتن بدن بگويد بايد آن را بعد از آرام گرفتن اعاده کند، حتّى اگر عمداً اين کار را کند احتياط اين است که نماز را نيز بعداً اعاده نمايد.
مسأله 935ـ هرگاه پيش از تمام شدن ذکر واجب عمداً سر از رکوع بردارد نمازش باطل است و اگر سهواً باشد چنانچه پيش از خارج شدن از حال رکوع متوجّه شود بايد در حال آرامى بدن دوباره ذکر را بگويد و اگر بعد از آن که از حال رکوع خارج شد متوجّه گردد، نمازش صحيح است.
مسأله 936ـ کسى که نمى تواند به اندازه رکوع خم شود اگر بتواند بايد به چيزى تکيه کند و رکوع نمايد و اگر آن هم ممکن نشود بايد به هر اندازه که ممکن است خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد رکوع را به صورت نشسته انجام دهد، و اگر آن هم ممکن نشود در حال ايستاده با سر اشاره مى کند و اگر اين را هم نتواند به نيّت رکوع چشمها را بر هم مى گذارد و ذکر را مى گويد و به نيّت برخاستن از رکوع چشمها را بازمى کند.
مسأله 937ـ هرگاه کسى مى تواند رکوع کند امّا به خاطر بيمارى يا علّت ديگرى نمى تواند به اندازه ذکر واجب توقّف کند بايد پيش از آن که از حال رکوع خارج شود ذکر واجب را بگويد هرچند بدن آرام نباشد و اگر نتواند، در حال برخاستن ذکر را تمام کند.
مسأله 938ـ هرگاه کسى بر اثر پيرى خميده شده، يا به خاطر بيمارى يا به علّت ديگر به حالتى شبيه رکوع درآمده، بايد در موقع نماز آن قدر که مى تواند کمر را براى قرائت راست کند و اگر نمى تواند قدرى کمر را قبل از رکوع راست کند سپس به حال رکوع در آيد و اگر آن هم ممکن نشود براى انجام رکوع کمى بيشتر خم شود، به شرط اين که از حالت رکوع خارج نگردد و اگر آن هم ممکن نشود احتياط اين است که هم با سر اشاره کند و هم قصد کند که آن حالتش جزء رکوع باشد.