كسى كه درياد گرفتن قرائت و ذكر نماز كوتاهى كرده نمازش باطل است و اگر وقت تنگ‌شده احتياط واجب آن است كه با جماعت نماز بخواند و اگر دسترسى به جماعت ندارد نمازش در تنگى وقت صحيح است.
هرگاه قبل از خواندن نماز احتياط متوجّه شود نمازى را كه خوانده است درست بوده، نماز احتياط لازم نيست و اگر در وسط نماز احتياط بفهمد می‌تواند آن را رها كند.
وقف خدمات صحیح نیست.
احتیاط واجب آن است که به‌صورت «مالک یوم‌الدین» قرائت شود.
رعایت اعراب و مخارج حروف لازم است ولی رعایت دقائق تجویدی لزومی ندارد.
شك در عدد رکعت‌های نمازهاى چهار ركعتى در نُه صورت صحيح است و منظور این است که باید اعتنا نمایند:* شك میان دو و سه بعد از سر برداشتن از سجده دوم* شك میان سه و چهار* شك میان دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم* شك میان دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم* شك میان چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم* شك میان چهار و پنج در حال ايستاده* شك بين سه و پنج در حال ايستاده* شك بين سه و چهار و پنج در حال ايستاده* شك میان پنج و شش در حال ايستاده
سجده بر آسفالت صحیح نیست.
بايد قرائت و ذكر نماز را صحيح بخواند و اگر نمىداند ياد بگيرد، امّا كسانى كه نمىتوانند تلفّظ صحيح را ياد بگيرند بايد همان‌طور كه مىتوانند بخوانند و براى چنين اشخاصى بهتر است كه تا مىتوانند نماز خود را با جماعت به‌جا آورند.
در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.
اگر قرائت امام جماعت يا امام‌جمعه صحيح نبود در درجه اول در صورت امكان بايد به خود او تذكّر داد ولى تذكّر به ديگر مأمومین لازم نيست. درهرصورت مادامی‌که اين اشتباه ادامه داشته باشد نمىتوان به او اقتدا كرد.
هرگاه كلمه يا تلفّظ آيه يا ذكرى را صحيح مىدانسته و مدّتى در نمازها خوانده و بعد مىفهمد غلط بوده، نمازش اعاده ندارد، هرچند احتياط مستحب اعاده يا قضاى آن است.
اگر با شرایط صحیح اقتدا کرده باشید لازم نیست نماز تکرار شود.
