اگر سه روز روزه را نگرفت تا ماه ذی‌الحجه تمام شد، بايد خودش، يا نايبش، در ماه ذی‌الحجه سال آينده در منى قربانى كند.
اگر حيوانى براى قربانى يافت نشود، نه سالم و نه غیرسالم، مى‌تواند قيمت آن را نزد شخص امينى در مکه بگذارد كه تا پايان ماه ذی‌الحجه در منى براى او قربانى كند و اگر در آن سال نتوانست، در سال بعد اين كار را انجام مى‌دهد و اگر شخص مطمئنی در انجام نيابد، مى‌تواند در سال آينده از بعضى از حجاج مطمئن خواهش كند براى او انجام دهند و در شرايط فعلى مى‌تواند در وطنش نيز ذبح كند.
هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالی‌که مى‌توانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.
نايب در مسائل قربانى و مانند آن، بايد مطابق فتواى مرجع خودش عمل كند، نه منوب‌عنه.
حاجى مخيّر است نماز را در محلی كه ثواب فراوانى دارد (مانند روضه مطهره مسجدالنبی)، امّا مجبور است بر فرش سجده كند بجا آورد، يا درجایی كه ثواب كمترى دارد، ولى مى‌تواند بر سنگ سجده نمايد.
كسى كه خارج از مسافت چهل‌وهشت ميل (حدود هشتادوشش كيلومتر) زندگى مى‌كند، هرگاه بيش از دو سال در مکه اقامت نمايد، وظيفه او همان وظيفه اهل مکه است؛ خواه قبلاً مستطيع بوده و يا پس از اقامت مستطيع شده باشد و خواه اقامت او به‌قصد هميشگى باشد، يا به‌قصد مدّت محدود.
می‌تواند گوشه مختصری از موهای خود را کوتاه کند و ناخن خود را نیز بگیرد.
اگر مصدود اميد برطرف شدن مانع را داشته باشد احتياط آن است كه صبر كند؛ ولى اگر گمان برطرف نشدن آن را داشته باشد، مى‌تواند به وظیفه «مصدود» عمل كند.
اگر بتواند بدون مشقّت چيزى كه اضافه بر لوازم موردنیاز سفر است بفروشد، بايد آن را فروخته و با پولش قربانى تهيّه نموده و آن را ذبح كند.
حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.
چنانچه كسى كه طواف واجب (اعم از طواف عمره، يا طواف حج، يا طواف نساء) را فراموش كند و به وطن بازگردد و با همسر خود نزديكى نمايد، هرگاه از روى فراموشى و جهل به مسئله باشد كفّاره ندارد، ولى اگر مسئله را مى‌دانسته و عمداً مرتكب آن شده بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن در محرمات احرام بیان‌شده است؛ و در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.
هرگاه طواف نساء را فراموش كند و از حج بازگردد، در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.
