در صورت شك اعتنا نكنيد و اگر يقين داشته باشيد كه از خارج حرم آورده‌اند از آن‌ها براى رمى استفاده نكنيد، مگر این‌که مدّتى بماند و جزء مشعر محسوب شود.
اگر روز بعد متوجّه شود كه روز قبل جمرات را برخلاف ترتيب لازم رمى كرده، بايد قضاى آن را به‌گونه‌ای انجام دهد كه ترتيب حاصل شود.
اگر به هر يك از جمرات چهار سنگ پرتاب كرده و در روز بعد يادش بيايد، بايد روز بعد باقيمانده را قضا كند و بهتر است قضا را مقدّم بدارد.
اگر كسى رمى جمرات سه‌گانه را فراموش كند و از منى به مکه برود، چنانچه تا روز سيزدهم متوجّه شود بايد برگردد و انجام دهد و درصورتی‌که خودش نتواند، بايد نايب بگيرد و اگر بعد از روز سيزدهم متوجّه شود، يا عمداً آن را به تأخیر اندازد، بايد خودش يا نائبش در سال بعد در همان ايّام قضا نمايد و حجش صحيح است.
اگر رمى جمرات را فراموش كند و زمانى يادش بيايد كه از مکه خارج‌شده، واجب است خودش در سال بعد قضاى آن را بجا آورد و در صورت عدم امكان، كسى براى او نيابت كند.
اگر دریکی از روزها رمى جمرات را فراموش كند، واجب است روز بعد قضاى آن را بجا آورد و اگر دو روز را فراموش نمايد، بايد در روز سوّم قضاى آن دو روز را نيز انجام دهد. همچنين اگر عمداً ترك كرده باشد.
هرگاه بعد از گذشتن روزى كه رمى در آن روز واجب است، شك كند كه آن را انجام داده، يا نه (مثلاً روز يازدهم شك كند رمى روز عيد را بجا آورده، يا نه؟) به شك خود اعتنا نمى‌كند.
اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بی‌هوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آن‌ها، بايد نايب بگيرند و اگر از نايب گرفتن هم عاجز باشند، مثل اطفال و افراد بی‌هوش، ولی آن‌ها يا شخص ديگرى، به نيابت از آن‌ها رمى جمرات مى‌كند و در سال بعد نايب مى‌گيرند.
هر دو صورت صحیح است.
كسانى كه از رمى در روز و شب هر دو معذورند نايب مى‌گيرند؛ بنابراین اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بی‌هوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آن‌ها، بايد نايب بگيرند.
اگر عمداً ترتيب را رعايت نكرد، احتياط واجب آن است كه برگردد و از آغاز شروع كند و فرقى ميان چهار سنگ، يا كمتر از آن نيست.
هرگاه ترتيب را در رمى جمرات سهواً رعايت نكرد، بايد برگردد و طورى بجا آورد كه ترتيب حاصل شود.
