اگر كسى رمى جمرات سه‌گانه را فراموش كند و از منى به مکه برود، چنانچه تا روز سيزدهم متوجّه شود بايد برگردد و انجام دهد و درصورتی‌که خودش نتواند، بايد نايب بگيرد و اگر بعد از روز سيزدهم متوجّه شود، يا عمداً آن را به تأخیر اندازد، بايد خودش يا نائبش در سال بعد در همان ايّام قضا نمايد و حجش صحيح است.
اگر در اثر آن به مشقّت مى‌افتد عذر محسوب مى‌شود و می‌تواند نايب بگيرد و اگر مشقّتى براى او ندارد نبايد نايب بگيرد.
بهتر است قضاى رمى جمرات را قبل از اداى آن بجا آورد؛ يعنى اگر مى‌خواهد قضاى روز عيد را در روز يازدهم انجام دهد، بهتر است اوّل قضاى رمى جمره روز عيد را بجا آورد، سپس رمى روز يازدهم را به‌صورت ادا انجام دهد و اگر دو روز قضا شده، در انجام هم بهتر رعايت ترتيب است.
اگر رمى جمرات را فراموش كند و زمانى يادش بيايد كه از مکه خارج‌شده، واجب است خودش در سال بعد قضاى آن را بجا آورد و در صورت عدم امكان، كسى براى او نيابت كند.
اگر دریکی از روزها رمى جمرات را فراموش كند، واجب است روز بعد قضاى آن را بجا آورد و اگر دو روز را فراموش نمايد، بايد در روز سوّم قضاى آن دو روز را نيز انجام دهد. همچنين اگر عمداً ترك كرده باشد.
خودشان بايد رمى كنند و تماس از روى لباس در اين‌گونه موارد ضررى ندارد.
اگر روز بعد متوجّه شود كه روز قبل جمرات را برخلاف ترتيب لازم رمى كرده، بايد قضاى آن را به‌گونه‌ای انجام دهد كه ترتيب حاصل شود.
اگر كمتر از چهار سنگ زده از اوّل شروع مى‌كند و به هرکدام هفت سنگ مى‌زند.
اگر برخى از جمرات رمى نشود، قضاى آن‌هم لازم است، بنابراين اگر روز يازدهم جمره اولى را رمى كرده و دو جمره ديگر را رمى نكرده باشد، روز بعد بايد قضاى آن را بجا آورد.
هرگاه قبل از شروع رمى جمره دوّم، شك كند كه هفت سنگ به جمره اوّل پرتاب كرده يا كمتر، بايد برگردد و كسرى احتمالى را جبران كند تا يقين به رمى هفت سنگ پيدا كند، هرچند از عمل منصرف شده باشد.
كسى كه رمى بعضى از جمرات را فراموش كند همانند كسى است كه تمام آن‌ها را فراموش كرده، بلكه كسى كه كمتر از هفت سنگ در تمام جمرات يا بعضى از آن‌ها انداخته، همين حكم را دارد؛ (بنا بر احتياط واجب). یعنی اگر از منى به مکه برود، چنانچه تا روز سيزدهم متوجّه شود بايد برگردد و انجام دهد و درصورتی‌که خودش نتواند، بايد نايب بگيرد و اگر بعد از روز سيزدهم متوجّه شود، يا عمداً آن را به تأخیر اندازد، بايد خودش يا نائبش در سال بعد در همان ايّام قضا نمايد و حجش صحيح است؛ و اگر زمانى يادش بيايد كه از مکه خارج‌شده، واجب است خودش در سال بعد قضاى آن را بجا آورد و در صورت عدم امكان، كسى براى او نيابت كند.
