مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تنها در نمازهایی که دو تشهد دارد بعد از تشهد اوّل مستحب است.

گفتن این ذکر بعد از قرائت حمد چه در نماز جماعت و چه در نماز فرادا مستحب است (البته امام به‌قصد قربت بگوید)

بايد تكبيرها و دعا را طورى پشت سر هم بخوانند كه نماز از صورت خود خارج نشود و احتياط واجب آن است كه در وسط نماز با كسى سخن نگويند.

اگر میّت، منافق است چهارتکبیر اوّل را بگوید و تکبیر پنجم را نگوید و اگر مجهول‌الحال است بعد از تکبیر چهارم بگوید: «اَللّهُمَّ اِنْ کانَ یُحِبُّ الْخَیْرَ وَ اَهْلَهُ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ وَ تَجاوَزْ عَنْهُ» و اگر طفل است بگوید: «اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لاَِبَوَیْهِ وَ لَنا سَلَفاً وَ فَرَطاً وَ اَجْراً».

روایات درباره تبرک به تربت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام فراوان است ولی به‌خصوص این مورد روایتی ندیدیم هرچند انجام آن به‌قصد تبرک مانعی ندارد.

در کتاب شریف کافی روایتی درباره نماز شکر به شرح ذیل از امام صادق علیه‌السلام واردشده که عمل به آن به‌قصد قربت مطلقه خوب است. امام صادق علیه‌السلام: «هرگاه خداوند تعالى نعمتى به تو ارزانى داشت، دو ركعت نماز بخوان: ركعت اول سوره حمد با قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ و ركعت دوم سوره حمد با قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ. در ركوع و سجده‌های ركعت اول بگو: «الحمد لله شكرا، شكرا و حمدا» یعنی: سپاس نعمت خدا راست و من به خاطر شكرگزارى و سپاس او به خاك افتاده‌ام»؛ و در ركوع و سجده‌های ركعت دوم بگو: «الحمد لله الذي استجاب دعائى و أعطانى مسألتى يعنى: سپاس نعمت خدا راست كه دعايم را مستجاب كرد و خواسته مرا عطا نمود.»

هرگاه کثیر الشک در رکعات نماز به شکش اعتنا کند نمازش اشکال دارد ولی در حال حاضر اگر ارکان نماز اضافه نمی‌شده و در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده اعمال گذشته صحیح است و از این به بعد مراعات نماید.

اگر کمتر از یک سال باشد در بین راه و محل کار نمازهایش شکسته است و اگر محل کار حکم وطن وی باشد نمازش در آنجا تمام و در بین راه شکسته است.

هرگاه جماعت برپا شود مستحب است كسى كه نمازش را فرادا خوانده دوباره با اجماعت بخواند و اگر بعداً بفهمد كه نماز اوّلش باطل بوده نماز دوم كافى است.

برای کسانی که آنجا هستند نمی تواند بخواند و باید آنها را آموزش دهد؛ در مورد کسانی که آنجا نیستند مانعی ندارد ولی خود آنها هم در وطن بخوانند.‌

حجاج محترمى كه در نماز جماعت اهل سنّت بر روى ويلچر يا صندلى نماز مى‌خوانند، به هنگام ركوع كمى خم مى‌شوند و به هنگام سجده كمى بيشتر و نمازشان صحيح است و لازم نيست کفش‌های خود را بيرون آورند، يا مهر به پیشانی بچسبانند.

فردي که براثر ناتواني روي صندلي نماز می‌خواند اگر می‌تواند هنگام سجده روي ميز سجده کند و لازم نيست شرايط ديگر سجده مانند گذاشتن نوک پا بر زمين را رعايت کند و اگر نمی‌تواند بر ميز سجده کند مهر را بالا بياورد و سر را بر روي مهر بگذارد. چنين فردي اگر با کفش نماز بخواند باطل نيست ولي بهتر است آن را بيرون آورد. ضمناً اگر می‌تواند قسمتي از نماز را ايستاده بخواند واجب است آن مقدار را بايستد و بقيه را بنشيند.