مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

زکات را در یکى از هشت مورد زیر باید صرف کرد: 1 و 2ـ «فقرا» و «مساکین» و آن‌ها کسانى هستند که مخارج سال خود و عیالاتشان را ندارند. تفاوت فقیر و مسکین در این است که فقیر روى سؤال از کسى ندارد، امّا مسکین نیازمندى است که روى سؤال دارد، کسانى که صنعت و ملک و سرمایه و کسبى دارند که زندگى آن‌ها را اداره نمی‌کند فقیر محسوب می‌شوند و کمبود زندگى خود را می‌توانند از زکات بگیرند. 3ـ کسى که از طرف امام یا نایب او مأمور جمع‌آوری زکات یا نگهدارى یا رسیدگى به‌حساب آن و یا رساندن آن به امام و نایب او، یا رساندن به مصارف لازم هستند می‌توانند به‌اندازه زحمتى که می‌کشند از زکات استفاده کنند. 4ـ افراد ضعیف الایمانى که با گرفتن زکات تقویت می‌شوند و تمایل به اسلام پیدا مى کنند. 5ـ خریدن برده‌ها و آزاد کردن آن‌ها. 6ـ اشخاص بدهکارى که نمی‌توانند قرض خود را ادا کنند. 7ـ «سبیل الله» یعنى کارهایى مانند ساختن مسجد که منفعت دینى عمومى دارد و همچنین مدارس علوم دینى، مراکز تبلیغاتى، اعزام مبلغین، نشر کتاب‌های مفید اسلامى و خلاصه آنچه براى اسلام نفع داشته باشد به هر نحو که باشد، مخصوصاً جهاد در راه خدا. 8ـ «ابن السّبیل» یعنى مسافرى که در سفر مانده و محتاج شده که به مقدار نیازش می‌تواند از زکات استفاده کند، هرچند در محل خود غنى و بی‌نیاز باشد.

بهتر این است که آن را به‌طور مرتب بجا نیاورند بلکه گاهی ترک کنند تا تصور بدعت نشود.

اگر چيزى براى حرم يكى از امامان يا امامزادگان نذر كند بايد آن را به مصارف حرم برساند، از قبيل تعميرات و فرش و روشنايى و خدّامى كه مشغول خدمت هستند و مانند آن، ولى اگر چيزى براى خود امام علیه‌السلام يا امامزاده نذر كرده بى آن‏كه نام حرم را ببرد، مى‏تواند علاوه بر امورى كه ذكر شد صرف مجالس عزادارى‏ و سوگوارى يا نشر آثار آن بزرگواران، يا كمك به زوّار آن‌ها يا هر كار ديگرى كه نسبتى با آن‌ها دارد بكند.

این نوع اولویت در منابع معتبر نیامده است البته از ترتیبی که در بعضی از زیارت‌نامه‌ها واردشده استفاده می‌شود زیارت امام حسین علیه‌السلام در اولویت است.

نماز او فرادا می‌شود و باید به‌صورت فرادا تمام کند و اگر بعد از نماز بفهمد قضا ندارد.

اگر امام ايستاده باشد و مأموم نداند در كدام ركعت است می‌تواند اقتدا كند و حمد و سوره‏ را به‌قصد قربت ‏بخواند و نمازش صحيح است، خواه معلوم شود امام در ركعت سوم و چهارم بوده، يا در ركعت اوّل و دوم، به‌شرط اين‏كه نماز ظهر و عصر باشد كه حمد و سوره را امام آهسته مى‏خواند.

اگر يك يا چند قدم میان امام و مأموم يا مأمومین با يكديگر فاصله باشد، به‌طوری‌که به آن جماعت گويند مانعى ندارد؛ بنابراين فاصله شدن يك يا دو نفر كه نماز نمی‌خوانند مانعى ندارد، ولى مستحب است صفوف کاملاً به هم متّصل باشد.

هرگاه به‌واسطه طولانى شدن صف‌ها كسانى كه دو طرف صف ايستاده‏اند امام را نمى‏بينند مانعى ندارد، همچنين اگر به‌واسطه طولانى شدن يكى از صف‌ها كسانى كه در دو طرف آن ایستاده‌اند صف جلو خود را نبينند جماعتشان صحيح است.

میان امام و مأموم و همچنين میان مأمومین نسبت به یکدیگر بايد چيزى كه مانع ديدن است نباشد، بلكه حائل شیشه‌ای نيز اشكال دارد، امّا اگر مأموم زن باشد حائل میان او و مردان مانعى ‏ندارد.

در فرض سؤال می‌تواند نیت را به جماعت برگرداند.

شركت كردن او در نماز جماعت به اين صورت اشكال دارد، نماز خود را فرادى بخواند خداوند ثواب جماعت را به وى می‌دهد.

كسى كه ايستاده نماز می‌خواند نمی‌تواند به كسى كه نشسته يا خوابيده نماز می‌خواند، اقتدا كند.