جو و گندم در ربا يك جنس حساب مىشود، بنابراين نمىتوان ده كيلو گندم را با دوازده کیلو جو يا بالعكس معامله كرد، حتّى اگر ده كيلو جو بخرد كه در مقابل آن هنگام خرمن ده كيلو گندم بدهد آن نيز حرام است، زيرا جو را نقد گرفته و بعد از مدّتى گندم را مىدهد و اين مانند آن است كه زيادى گرفته باشد
هرگاه جنسى را در شهرى با وزن يا پيمانه معامله مىكنند و در شهر ديگر با شماره يا مشاهده، بايد در هرکدام طبق عرف آن محل رفتار نمايند.
صلح نیاز به ایجاب و قبول دارد. البته در عقد صلح صیغه خاصی معتبر نیست؛ بلکه هر لفظی که بیانگر معنای صلح باشد، کفایت می‌کند.
خریدوفروش چيزهايى كه از يك جنس نيست به هر صورت كه باشد مانعى ندارد، مثل اينكه ده كيلو برنج را به بيست كيلو گندم بفروشند.
خریدوفروش محصولاتی مانند خرمايى كه زرد يا سرخ‌شده، يا میوه‌ای كه گل آن ريخته و دانه آن بسته، به‌طوری‌که معمولاً از آفت گذشته باشد صحيح است و همچنين فروختن غوره بر درخت اشكال ندارد، البتّه مقدار آن‌ها بايد به‌وسیله تخمين كارشناس معلوم شود.
اگر برای جنبه خرافی آن باشد جایز نیست و الا اگر جنبه عقلائی و مشروع داشته باشد مانعی ندارد.
خریدوفروش عين نجس يعنى چيزهايى كه ذاتاً نجس است بنا بر احتياط واجب (مانند بول و غائط و خون) باطل است امّا خریدوفروش خون در عصر و زمان ما كه براى نجات مجروحين و بيماران مورداستفاده قرار می‌گیرد جايز است.
شک نیست که آن‌ها افراد منحرفی هستند، و اساس مذهب ساختگی آن‌ها از سوی دولت‌های استعماری انگلستان و آمریکاست، و جزء کفّار حربی هستند و هیچ‌گونه همکاری با آن‌ها جایز نیست.
خریدوفروش اعضاى بدن مانند كليه و امثال آن باطل است؛ ولى احتياط مستحب آن است كه اگر پولى می‌خواهند بگيرند در مقابل اجازه برداشتن عضو از بدن شخص دهنده بوده باشد، نه در مقابل خود عضو و اصل اين كار در صورتى جايز است كه براى دهنده توليد خطر نكند.
خریدوفروش در مسجد کراهت دارد.
درصورتی‌که دولت از خریدوفروش این اجناس در بازار داخلی ممانعتی به عمل نمی‌آورد، مانعی ندارد.
معامله اموال موقوفه باطل است، ولى هرگاه طورى خراب شود كه نتوانند استفادهاى را كه براى آن وقف شده ببرند، مثلًا فرش مسجد طورى پاره شود كه نتوان از آن براى نماز در مسجد استفاده كرد فروش آن اشكالى ندارد، همچنين مصالح كهنه اى كه بعد از تعمير و نوسازى مسجد زياد مى آيد، ولى پس از فروختن بايد پول آن را در همان مسجد به همان مصرف برسانند و اگر ممكن نشود به مصرفى كه به مقصود واقف نزديكتر است و اگر نيازى نباشد در مساجد ديگر مصرف كنند.
