هرگاه بر ذمّه شوهر بوده و زوجه آن را بخشيده است قابل بازگشت نيست مگر اينكه بخشيدن به‌قصد ادامه زوجیت بوده ولى زوج بخواهد او را طلاق دهد كه در اين صورت می‌تواند باز پس بگيرد؛ و هرگاه مَهر عين خارجى بوده. تنها درصورتی‌که مهر بدون تغيير مهمی موجود باشد و بين زن و شوهر خويشاوندى نسبى نباشد عدول مانعى ندارد.
هرگاه احتمال می‌دهد مشروط بوده و به‌شرط عمل نشده مهریه‌اش به حال خود باقی است.
در فرض سؤال ما این مطلب را قبول نداریم و احتیاط آن است که مصالحه کنند.
درصورتی‌که قبل از سررسید موعد ثبت‌نام برای حج آن را ببخشد و واقعاً دختر نیاز مبرم داشته باشد مستطیع نخواهد بود.
در حج بذلى، دهنده پول مى‌تواند از بذلش برگردد (مگر اینکه خويشاوند يكديگر باشند) ولى اگر در بين راه باشد، بايد هزينه بازگشت او را بپردازد و اگر بعد از احرام باشد، بازگشت او اشكال دارد، ولى در مواردى كه از فيش استفاده مى‌شود و عملاً قابل بازگشت نيست، حقّ رجوع ندارد.
در صورتی که از روی اختیار و نه از روی عصبانیت این جمله را گفته باشد بخشش محسوب می شود.
اگر قصد ادامه عقد را دارید آن را مجددا حضوری بخوانید در غیر این صورت چنانچه در عسر و حرج باشید و مرد حاضر به ببخشش بقیه مدت نباشد وکالت دارید بقیه مدت را به خودتان ببخشید.
اگر شرط عادلانه ای باشد مانع ندارد اما اینکه شرط کند تا آخر عمر هر درآمدی کسب کنی باید به من بدهی صحیح نیست.
بذل باقیمانده مدت نوعی هبه است ولی با توجه به این که تعلیق در انشاء هبه بوده نه شرط در ضمن هبه، هبه باطل است و عقد موقت باطل نشده است.
این مطلب که گفته دیگر هرگز با من تماس نگیر در واقع بخشش باقیمانده مدت بوده است.
هرگاه منظور این است که ازدواج بدون مهریه باشد شرط باطل است و باید مهر المثل بپردازد.
