مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه عرفاً جزء بدن كسى كه به او پيوند زده شده محسوب شود، پاك است.‌

اگر شك داشته باشد كه لباس يا بدنش نجس است يا پاك، مى‌تواند در آن حال طواف كند؛ خواه بداند قبلاً پاك بوده، يا نداند.

كسانى كه به خدا و پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) ایمان‌دارند، ولى وسوسه‏ هايى براى آن‌ها پيدا می‌شود و به مطالعه و تحقيق مى‏ پردازند پاكند و اين وسوسه‏ ها ضررى ندارد.

کسى که درراه خدا و براى حفظ اسلام می‌جنگد، اگر در میدان نبرد و معرکه درگیرى کشته شود و همان‌جا از دنیا برود بدنش پاک است و نیاز به غسل و کفن ندارد.

احكام خون طبيعى ندارد.

احتیاط واجب این است که محل اتصال دو لب نیز به هنگام نجس شدن شسته شود.‌

اشیاى چرمى، خواه از ذبح اسلامی باشد یا ذبح غیر اسلامى، پاک و خریدوفروش آنجایز است؛ ولى گوشت و اجزاى خوردنى باید حتماً ذبح اسلامی شود.

هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آن‌ها قبول است، همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاک‌شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب‌کشیده، ولى نمى‏دانيم درست آب‌کشیده يا نه پاك است.

وضو داشتن به هنگام رمى واجب نيست، بلكه اگر شخصى غسل واجبى بر عهده داشته باشد مى‌تواند قبل از انجام‌ غسل رمى جمرات كند. حتّى اگر خود سنگ‌ها هم پاك نباشد ضررى به رمى نمى‌زند. هرچند بهتر رعايت همه اين امور است.

بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.

اگر لباس‌های كوچك مانند جوراب، شب‌کلاه و هميان، كه به‌تنهایی نمى‌توان با آن ستر عورت كرد، نجس باشد عيبى ندارد.

هر سه غالباً یکی هستند ولی در موارد استثنایی از هم جدا می‌شوند مانند شستن حیوان نجس العین که ممکن است برخی آن را بهداشتی بدانند ولی ازنظر اسلام نجس است.