در فرض سؤال زن می‌تواند چنین شرطی در ضمن عقد بنماید و هرگاه زن در عقد شرط كند كه شوهر او را از فلان شهر بيرون نبرد، مرد نمی‌تواند او را از آن شهر بيرون ببرد مگر با رضايت او.
اين شرط از جهات مختلف اشكال دارد.
چنانچه قبل از عقد شرط شده است و عقد بنابراین شرط خوانده‌شده است، الزام‌آور است.
در فرض سؤال جنبه‌ی وضعی دارد و شرط صحّت عقد است.
می‌تواند شرط کند که زن نفقه خود را ببخشد.
زنا در صورت رضایت طرفین و بالغ بودن دختر مهریه ندارد ولی درصورتی‌که دختر بالغ نباشد یا زنای به عنف باشد یا دختر اغفال و ازاله بکارت شود مستحق مهرالمثل است و علاوه بر حدّ، براى فریب زن تعزیر هم دارد و حاکم شرع می‌تواند به او پیشنهاد کند که اگر با آن دختر ازدواج کند تعزیر او را می‌بخشد، والا تعزیر شدیدى درباره او جارى خواهد شد.
در صورت شرط بکارت یا هر شرط کمال و عدم نقص ـ خواه به‌صورت ذکر در عقد باشد یا قبل از آن ـ چنانچه خلاف آن ثابت شود حقّ فسخ دارد و هرگاه دخول حاصل نشده باشد، مهر به‌کلى ساقط است و اگر حاصل‌شده باشد، مهرالمثل پرداخته می‌شود و سپس از کسى که تدلیس کرده می‌گیرد.
این را به‌عنوان شرط ضمن العقد می‌شود پذیرفت نه به‌عنوان مهریه.
شرط تبدیل به احسن درست نیست و موقوفه را تنها زمانی می توان فروخت و تبدیل به احسن کرد که از انتفاع افتاده باشد یا بسیار کم بهره شده باشد.
چنانچه انجام حج در اين شرايط تأثير چندانى در وضع و حال او نداشته باشد حج او صحيح است و رجوع به‌کفایت در اين مورد شرط نيست.
اعاده لازم نيست.
