ادامه معالجه بیماران مرگ مغزی
بيماران مرگ مغزى در علم پزشكى اشخاصى هستند كه دچار توقّف تمامى فعالیتهای شناختهشده مغزى شده، ولى قلب و بعضى از اعضاى ديگر بدن آنها به كار خود ادامه میدهد. تنفّس در اين بيماران متوقفشده و با استفاده از دستگاه تنفّس دهنده (اسپيراتور) میتوان تنفّس را برقرار كرد. اینگونه بيماران در فواصل زمانى چند ساعت يا بيشتر نهايتاً دچار ايست قلبى و مرگ خواهند شد، آيا میتوان با توجّه به فروض ذيل اینگونه بيماران را از دستگاه تنفّس دهنده جدا نمود:الف) هزينه سنگين دستگاههای تنفس دهنده.ب) استهلاك اين دستگاهها در حدّى كه در موارد ضروریتر کارایی كافى را نخواهد داشت.ج) تحمّل اضطراب و انتظار طولانى خانواده بيمار، درحالیکه بيمار آنها بهبود نخواهد يافت.د) وجود بيمارى كه شانس بهبودى بيشترى داشته و همزمان محدودیت در تعداد دستگاههای تنفّس دهنده وجود دارد. نظر شما چيست؟
در فرض مسئله اگر به امور مزبور يقين حاصل شود در تمام موارد ادامه معالجه واجب نيست.