مسأله 948ـ هرگاه پيش از آن که بدن آرام گيرد ذکر سجده را شروع کند، نماز باطل است، همچنين اگر قسمتى از آن را هنگام بلند شدن از سجده بگويد، امّا اگر سهواً باشد مانعى ندارد و اگر قبل از برداشتن سر از سجده متوجّه شود بايد ذکر را اعاده کند.
مسأله 952ـ هرگاه پيشانى را سهواً بر جايى بگذارد که از محلّ زانوها يا انگشتان پا بيش از چهار انگشت بسته، پست تر و بلند تر باشد، اگر بلندى به حدّى است که به آن سجده نمى گويند بايد سر را بردارد و روى چيزى بگذارد که بلندى آن از چهار انگشت بسته کمتر است، امّا اگر بقدرى است که سجده به آن مى گويند واجب است پيشانى را از روى آن به روى چيزى بکشد که به اندازه چهار انگشت بسته يا کمتر است و اگر کشيدن پيشانى ممکن نيست، احتياط آن است که نماز را تمام کند و دوباره بخواند.
مسأله 893ـ کسى که احتمال مى دهد تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند بنابر احتياط واجب در اوّل وقت نماز نخواند.
مسأله 891ـ کسى که مى تواند قسمتى از نماز را ايستاده بخواند واجب است آن مقدار را بايستد و بقيّه را بنشيند و اگر نتوانست بخوابد.
مسأله 870ـ هرگاه اصل نماز را براى خدا مى خواند، ولى به قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلکه نماز خواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت تر است اشکالى ندارد.
مسأله 894ـ هرگاه توانايى بر ايستادن دارد امّا مى داند يا احتمال عقلائى مى دهد که براى او ضرر داشته باشد، يا بيمارى اش طولانى مى شود، يا مثلاً زخم يا شکستگى استخوان او دير التيام پيدا مى کند، بايد نشسته نماز بخواند و اگر آن هم ضرر دارد خوابيده نماز بخواند.
مسأله 959ـ کسى که نمى تواند پيشانى را بر زمين بگذارد بايد به اندازه اى که مى تواند خم شود و مهر ياچيزديگرى که سجده بر آن صحيح است بر محلّ بلندترى قرار دهد که پيشانى به آن برسد و کف دستها و زانوها و انگشتان را بطور معمول بر زمين بگذارد هرگاه نتواند خم شود بايد با سر اشاره کند و الاّ با چشمها اشاره مى نمايد، يعنى آن را به قصد سجده مى بندد و به نيّت سر برداشتن باز مى کند و در هر صورت احتياط واجب آن است که مهر را بلند کند و بر پيشانى بگذارد، اگر هيچ يک از اينها را نتواند احتياط اين است که در قلبش نيّت سجده کند.
مسأله 937ـ هرگاه کسى مى تواند رکوع کند امّا به خاطر بيمارى يا علّت ديگرى نمى تواند به اندازه ذکر واجب توقّف کند بايد پيش از آن که از حال رکوع خارج شود ذکر واجب را بگويد هرچند بدن آرام نباشد و اگر نتواند، در حال برخاستن ذکر را تمام کند.
مسأله 936ـ کسى که نمى تواند به اندازه رکوع خم شود اگر بتواند بايد به چيزى تکيه کند و رکوع نمايد و اگر آن هم ممکن نشود بايد به هر اندازه که ممکن است خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد رکوع را به صورت نشسته انجام دهد، و اگر آن هم ممکن نشود در حال ايستاده با سر اشاره مى کند و اگر اين را هم نتواند به نيّت رکوع چشمها را بر هم مى گذارد و ذکر را مى گويد و به نيّت برخاستن از رکوع چشمها را بازمى کند.
مسأله 929ـ کسى که نماز نشسته مى خواند براى رکوع بايد بقدرى خم شود که بگويند رکوع کرده است.
مسأله 956ـ کسى که مقدارى از شست پايش بريده شده بايد بقيّه را بر زمين بگذارد و اگر چيزى نمانده بقيّه انگشتان را بگذارد و اگر انگشت ندارد ، مقدارى از پا که باقيمانده بر زمين مى گذارد.
مسأله 928ـ کسى که دست يا زانوى او با ديگران تفاوت دارد، مثلاً دستش خيلى بلند است که اگر کمى خم شود به زانو مى رسد، يا زانويش خيلى پايين است چنين کسى بايد به اندازه معمول خم شود.
